Eylül dediğime bakmayın, hamile olduğumu öğrendiğimde soğuk bir mart akşamıydı. Sabah gazetesine başlayalı iki ay olmuştu. Eşimle çayımızı demlemiş, müziğimizi açmış, benim kariyer planlarımdan bahsediyorduk. Aklımda çocuk sahibi olmak gibi bir fikir yoktu ama onun dışında neler neler... Yapacağım haberler, gideceğim ülkeler, yaz tatilleri... Boşuna demiyorlar, biz ne planlar yaparsak yapalım, göklerden gelen başka bir karar var. İşte o kararın büyüklüğünü iliklerime kadar hissettiğim bir andı. Eşime şaka yapmak için dolapta duran testi denemiş, 3 saniye sonra pempe çizgiyi görünce elim ayağım titremeye başlamıştı. Yüce rabbim sürprizi bize yapmış, verdiği hediye ile hem kararını hem de büyüklüğünü hissettirmişti. Minik meleğimiz o günden beri şükür sebebimiz oldu. Aradan geçen zamanda hamilelikte master yaptım sayılır. Çok şey öğrendim ama öğreneceklerimin yanında bunlar devede kulak kalır. Anneliği sahasında tecrübe etmek için sabırsızlanıyorum. İşte köşemiz de tam bu noktada var oldu. Burası hamilelerin, annelerin hatta anne kafasında olan herkesin. Bana mail yazabilir, yaptığımız girişi kocaman bir buluşma alanına çevirebilirsiniz.
YENİ NESİL BABALAR Bİ HARİKA
Hamilelik sürecinde baba adaylarının görevleri büyük. Birinci vazifeleri sabırlı olmak. Çünkü biz hamilelerin ne zaman ne isteyeceği, neye alınacağı hiç belli olmaz. Hele o göbek büyüyüp iş yapamaz hale geldiğimizde, mutfakta biriken bulaşıklar, asılamayan çamaşırlar, düştüğü yerden kaldırılamayan eşyalar ellerinden öpecekler. Sabah işe giderken çorabımızı giydiren, küçülen elbiselerimizin önünde ağıt yakarken bizi teselli eden, ilaçlarımızı içip içmediğimizi kontrol eden, son vuruşu ayakkabılarımızın bağcıklarını bağlarken yapan eşimizi çok seviyoruz. Unutmayın beyler, tüm bunlar dokuz ay sonra dünyanın en değerli hediyesine sahip olmak için. Emin olun çok karlı çıkacaksınız, tüm yaptıklarınıza değecek. Baba olmak emek ister.
RAHATLIK ÖNEMLİ
Hamileliğim süresince en rahatsız olduğum şey, beni sıkan kıyafetlerdi. Hamile reyonlarında çeşit az, seçme şansımız sıfır. Biz kadınlar hamile de olsak tarzımızdan ödün vermek istemeyiz. Bu da bizi beğendiğimiz kıyafetlerin büyük bedenlerini almaya itiyor. Ama nereye kadar, 10 günde artan hacmimiz dünyanın parasını verdiğimiz elbiseyi direk çöpe götürüyor. En büyük hatam beğendiğim pantolonun bütün renklerini almak oldu. Acemi kafası dokuz ay onları giyebileceğimi düşünmüş olmalıyım. Altıncı ayıma geldiğimde boyumun ölçüsünü fazlasıyla aldım. Şimdi ne mi yapıyorum, zamanımız var anlatacağım.
ÇAT ÇAT ÇATLAMAK ÜZEREYİM
Her güzel şeyin bir de yan etkisi oluyor. Hamileliğin yan etkisi de çatlaklar. Herkeste olacak diye bir koşul yok tabi. Şu an 32. haftamdayım, henüz göbeğimde bir çatlak oluşmadı ama 8 haftam daha var ve bu oluşmayacağı anlamına gelmiyor. Çünkü son aylarda karnım o kadar hızlı büyüyor ki, akşam yatıp sabah kalktığımda baskül bana sinsi sinsi gülücük atıyor. Çatlak oluşumuna da uygun bir genetiğe sahip olduğum için, hamileliğimi öğrendiğim günden beri önlemimi aldım. Resmen güreşçiler gibi sabah akşam yağlanıyorum. Tabii işe giderken iki dirhem bir çekirdek giydiğim kıyafetlere bu yağları bulaştıracak değilim. Leke yapmayan, yoğun nemlendiren, hoş kokulu kremler de kullanıyorum. Detayları ilerleyen yazımda paylaşacağım. Kısaca geçilecek bir konu değil bu.
DUYMAKTAN SIKILDIKLARIMIZ
Hamilelik saklanılacak bir durum değil, malum önümüzde taşıdığımız kocaman bir göbeğimiz var. Durum bu kadar görünür olunca, tanıyan tanımayan herkesin sizinle ilgili bir fikri oluyor. Mesela,
- Senin bebek kesin erkek, karnın ne kadar sivri.
- Yok teyzecim, kızım olacak.
- Olur mu öyle şey kızım, kesin erkek başka doktora git sen.
