Pazar sabahına nasıl uyandınız? Ben elim ayağım birbirine dolanarak uyandım. Düşünsenize; her sabah sürprizlerle dolu bir güne gözlerimizi açıyoruz ve serin bir duş alıp ayılıyoruz. İyisiyle kötüsüyle başımıza geleceklerden habersiz, kapıdan dışarıya adımımızı atıyoruz...
Uzun zamandır hayat benim için güllük gülistanlıktı, hayata hep pozitif bakıyordum ve olumlama işinde oldukça iyiydim. Bu yaz Bodrum'da keyfim yerindeydi, arada bir firar edip Yunan adalarına kaçıyordum. Spor, pilates, kick boks, yaz aşkları, sahil yürüyüşleri, bol bol eller havaya, kop kop... Bu yazın en havalısıydım! Hatta yazı ortalamıştım ve son bir ay için geri sayımdaydım. Çok güzel bir İstanbul sonbaharı beni bekliyordu. Ta ki geçtiğimiz pazar gününe kadar... O gün, içimde uçuşan kelebeklerin yerini bir hüzün aldı. Neden mi?
WhatsApp gruplarından yağan mesajlar ve gelen aramalar yüzünden telefonumun şarjı bitmiş. Gece yarısı Türkbükü'ndeki iki popüler mekanda yaşanan silahlı saldırının ardından aile fertleri ve arkadaşlar meraklanmış. "Sen de orada mıydın Mert?" deyip beni yokladılar.
Yaz aylarında çalışmak için Bodrum'a gelmiş 20 yaşında bir gencin hayatını kaybetmesi, yakından tanıdığım bir arkadaşımın yaralanması ve o anlarda orada eğlenen yüzlerce kişinin korkudan kendilerini karanlık denize atması...
'Sezonun tam ortasında böyle bir şey nasıl yaşanabilir?' diye yatağımın içinde kara kara düşünürken, bir de üstüne 4.5 şiddetindeki depremi hissedip apar topar dışarıya fırlamam... Üstelik birkaç gün önce İstanbul'da büyük hasara yol açan dolu fırtınası henüz unutulmamışken...
Evrenin vermek istediği mesajı mı dinleyeyim, yoksa 'İnsanoğlu olarak zıvanadan çıktık' deyip hayatı mı sorgulayayım bilemedim.
Herkesin dilinde aynı sözler: Tabiat ana bize kızgın. Hem yaşadığımız topraklara zarar veriyoruz, hem de acımasızca birbirimize kıyıyoruz. Doğa da bize 'Ben sizden daha büyüğüm, kendinize çekidüzen verin' diyor. Bu yaşananların ardından biraz durmalı ve aklımızı başımıza toplamalıyız.


Bodrum'daki silahlı saldırı, tatilcileri şoke etti.