Hafta sonu Wimbledon'da çok güzel şeyler yaşandı. Roger Federer, kariyerinin sonlandığı düşünülen noktada, yedinci Wimbledon zaferine imza attı... Dünya sıralamasında tekrar bir numaraya yükseldi, başarısını babalarını locadan izleyen ikiz kızlarına armağan etti...
Britanyalılar'ın 74 yıllık final özlemine son veren Andy Murray, şampiyonluğa uzanamadı ama karşılaşma sonrası hem ağladı hem ağlattı. Ama asıl önemlisi; turnuva boyunca on binlerce sporsever, Wimbledon'a akın etti. Birçoğu bilet bulamayıp maçları dev ekranlardan takip etti; sorun etmediler çünkü onlar için önemli olan, o ambiyansı yaşayabilmekti.
Spor coğrafyası olmak böyle bir şey işte. Bugün Türkiye'deki organizasyonlarda tribünleri, sponsorların dağıttığı davetiyelerle bile dolduramıyoruz.
Hodri meydan...
Hazır atletizmde Avrupa'nın zirvesine oynayan bir başarı elde etmişken bugün bir uluslararası atletizm şampiyonası düzenlesek, tribünlere kaç kişi gelir?
NASIL SEÇİLİYORLAR?
Dedim ya, İngiltere bir spor coğrafyası diye...
Yöneticiler, vatandaşı spora teşvik etmek için elinden geleni yapıyor. Misal, olimpiyat meşalesi bir süredir İngiltere'de dolaştırılıyor. Bizden de; Meltem Cumbul, Harun Tekin, birkaç gazeteci dostumuz ve araya serpiştirilmiş iki sporcu taşıdı meşaleyi.
İsimleri belirleyen, 'Olympic Torch Relay'in sponsorlarından bir teknoloji markası. Adı, hediye edilen telefonlar dolayısıyla uzun zamandır gündemde, bir de burada zikretmeyelim. O isimler nasıl belirlendi bilmiyorum ama ben size başka yerlerde bu işler nasıl dönüyor onu anlatayım.
Olimpiyat meşalesini, eski sporcularla beraber taşıyacak halktan isimlerin bir hikayesi olması gerekiyor. Ya kendileri ya da onları aday gösterenler, neden meşale taşıması gerektiğini, kısa bir yazıyla komiteye bildiriyor.
Misal 13 yaşındaki Markus Burnett'i annesi aday gösterirken şöyle yazmış: "Oğlum Markus'u aday göstermek istiyorum çünkü bundan beş yıl önce kardeşi Jack ciddi bir hastalığa yakalandığında, hayatını ona adadı. Belki de çocukluğunu bile yaşayamadı. Bugün Jack yaşıyorsa Markus'un büyük payı var ve o meşaleyi taşımayı hak ediyor." Markus meşaleyi, Pazartesi günü Luton'da taşıdı.
BİZDE DE ÖYLE OLSAYDI
Alan Lane... 78 yaşında.
50 senedir 6-10 yaş arasındaki çocuklara eğitmenlik yapıp onları spor konusunda cesaretlendiriyor. Alan, meşaleyi 23 Temmuz günü taşıyacak...
41 yaşındaki Will Unwin, kanser hastalarının tedavisine kaynak yaratmak için spor organizasyonları düzenliyor ve arkadaşları bu yüzden Will'in meşaleyi taşıması gerektiğini düşünüyor. Will, 25 Temmuz günü amacına ulaşacak.
Keşke bizim sponsor firma da, isimleri böyle belirleseydi. Belki gerçekten hak eden bazılarının hayallerini gerçekleştirmiş, sporu sevdirmek için bir adım atmış olurdu.
Spor coğrafyası olmanın ilk adımı bu çünkü. Yıllar sonra tribünlerin dışına taşan sporseverler yaratmanın...
