Muhafazakâr Müslüman iktidarların iddialı, gösterişçi ve bol gökdelenli inşaat hamlelerine duydukları tutkuyu anlamakta hep zorluk çekmişimdir.
Bütün bunların Batı hegemonyasına ve kibirine karşı içten içe alabildiğine sembolik bir direniş olduğunun farkındayım ama bir de işin "düşmanına benzemek" gibi bir yanı var.
Üstelik biliyoruz ki, Kur'an'da inşaat hırsıyla kendinden geçen; hele hele "yüksek kuleler dikme" hevesine kapılan toplumlar sık sık uyarılmış, eleştirilmiştir!
Vahiy bu konuda hiçbir ilahiyatçının yorumuna ihtiyaç göstermeyecek kadar açıktır.
Ama gelin bunu geçelim...
Ve gündelik sosyal gerçekliğimize dönüp yazıya şu basit soruyla başlayalım.
İnşaat, insan için değil midir?
"Evet!" diyeceksiniz hemen, biliyorum.
İyi de, eğer öyleyse, neden insanların horlandığı ama inşaatlara toz kondurulmayan bir yaşam kültürü yarattık?

***
Tamam! İnşaat sektörü büyümenin, gelişmenin motoru!
Tamam! TOKİ bu ülkenin iki binli yıllarındaki en önemli sosyolojik ve ekonomik değerlerinden biri...
Bunları biliyoruz.
Fakat TOKİ kendine âşık bir kurum olup çıkmış!
Kendisini hizmet götürdüğü insanlardan daha çok sevip sayıyor.
Samsun'daki faciadan sonra hem Bakan Bayraktar'ın, hem de TOKİ yetkililerinin açıklaması bu bakımdan örnek nitelikteydi.
Kurum derhal kendini korumaya alıp inşaatların kalitesi yüceltilirken, insanların apaçık acıları yok sayıldı. Açıklamalarda "orada gerçekte ne olmuş olabilir; hiç mi hatamız, ihmalimiz yoktur!" diye düşünüldüğüne bizi ikna edecek satırlara ise rastlayamadık.
***
Mesele TOKİ meselesi falan da değil!
İnşaatçı bir milletiz ya...
Bir temel çukuru açmaya görelim veya bir viyadük inşaatına başlamayalım... Büyüleniyoruz! Gözümüz başka hiçbir şey görmüyor. Akan sular duruyor!
Neredeyse inşaata tapınır hale geliyoruz!
Hanginizin başına gelmemiştir ki...
Oturduğunuz yere yakın bir inşaat başlayınca evinize ulaştığınız yol kapanır; ağaçlar kesilir, gürültü dayanılmaz hale gelir; tozdan, çamurdan geçilmez ama ne siz, ne de başka bir kimse buna itiraz etmez!
Belediye hiç ses etmez.
Hepsi normal kabul edilir.
Bazen hayalini kuruyorum...
Keşke bu ülkeden bir tane daha olsa, bu şimdi içinde yaşadığımızı da müteahhitlere bırakıp gitsek!