Tanınmış bir işadamı...
Düşünülen anlamda mutlu olmak için elinde her imkanı var: Para, güç, çevre...
Bir gün karşımda başını iki elinin arasına alıp, "Gerçekten mutsuzum" dedi. Çocuklar sorunlu, karısı ile iletişim kopmuş, memnun etmesi gereken insanların yükü üzerinde... O kadar imkana rağmen hayatının kontrolü elinden kayıp gitmiş.
Yine de başarılı olmak onun için önemli; ağır sorumlulukların ve sağlıksız bağımlılıkların bileşimini ne vücudu, ne beyni, ne de ruhu daha fazla kaldıramadığı halde... Başarmak, bu dünyada bir yeri olduğunu gösteren tek delil onun gözünde...

ETKİSİ UZUN SÜRMÜYOR
Bu 'başarı' fetişinin genel hayatta ve ilişkilerde tatmine, yeterlilik hissine ve psikolojik olgunluğa hiçbir katkısı olmadığını çevremde sıkça görüyorum. Başarı, aynen para gibi mutluluğu garanti etmiyor.
Tam da bunları düşünürken Time dergisinde bir makale okudum. Uzmanlar, psikolojik problemlerin daha çok dar gelirli insanlarda görüldüğünü düşünüyordu. Ancak son yıllarda yapılan araştırmalar bunun tam tersinin doğru olduğunu ortaya koyuyormuş. Daha çok paraya ve başarıya sahip oldukça, zenginliğin ruhsal ve zihinsel sağlığınız üzerindeki olumlu etkisi azalıyor. Yükseldikçe stres o kadar artıyor ki, o seviyedeki hayatın toksik etkileri refah içinde yaşamanın önüne geçiyor.
Paranın en başta mutluluğu artırdığı doğru ama etkisi uzun sürmüyor çünkü ölçümüz iyi bir hayat değil, başkalarınınkinden daha iyi bir hayat. Aslında mal, mülk ve parada değil gözümüz, onların bize sağladığı değerde...
Doğru markayı giymen lazım, business class uçman lazım, zengin bir semtte oturman, çocuklarını en iyi okullara göndermen lazım.
Lazım da lazım...
Yoksa insanlar seni ciddiye almıyorlar.
Öyle bir yarış ki... Net değerin arttıkça, öz değerin azalıyor.

İSTEDİĞİNİ ELDE ETMEK...
New Yorker dergisindeki bir karikatür popüler kültürün mutluluk anlayışını çok güzel özetliyor:
Erkek ve kadın bir restoranda yemek yiyorlar. Erkek, kadının elini tutarak evlenme teklif ediyor. Kadının cevabı: "Sadece mutluluk mu istiyorsun Douglas? Ben para, güç, şöhret ve mutluluk istiyorum!"
Çoğunluğun sorunu 'her şeye sahip olamamak' değil tabii! Ellerindekine tutunarak ay sonunu güç bela denkleştirenlerin stresinin yanında komik kalıyor belki ama hırslarını sınırlayamayan insanlar, onca imkanlarına rağmen, gerçekci beklentilerle hayattan zevk almasını bilemiyorlar maaalesef...
Oscar Wilde'ın dediği gibi: Hayatta sadece iki trajedi var: Biri istediğini elde edemeyenlerin yaşadığı, diğeri istediğini elde edenlerin...
İnsanların hayatta karşılaştığı zorlukların derecesi ve şekli birbirinden çok farklı, ancak hepsinin ortak bir yönü var: Önemli olan neyin stres yarattığı değil, o stres faktörüne sizin nasıl baktığınız ve nasıl etkilendiğiniz...