Özel günler içinde tek önemsediğim kendi doğum günümdür; bunu hep söylerim.
Kendini seveceksin, sayacaksın, özen göstereceksin ve kimse kutlamazsa sen kendin coşkuyla, heyecanla o günü kutlayacaksın.
Bazılarının doğum günü sessiz sedasız gelir geçer ya, işte ben onları hiç anlamam. Çünkü 12 Ağustos yaklaşırken daha günler öncesinden ben çan çalmaya başlarım: 'Doğum günüm geliyor, herkes hazır mıııı?' Hiç utanmam, çekinmem.
O gün şımartılmak, el üstünde tutulmak isterim de isterim.

CEPTE DEMEMEK LAZIM
Allah gönlüme göre bir sevgili verdi; 15 aydır beni baş tacı eden adam, doğum günümde de benden daha heyecanlı, daha coşkuluydu.
Yüzümü güldürsün, beni mutlu etsin diye üç gün çırpındı.
Eh bu kez sıra bendeydi; geçtiğimiz hafta sonu şımartılma sırası ona geldi.
Herkes seferber oldu... Yurt dışından, şehir dışından arkadaşlarımız Alaçatı'ya çıktı geldi.
Her zaman beraber olduğumuz, artık aile gibi gördüğüm dostlarımız organizasyonda bana en büyük destekti.
Cumartesi akşamı o güzel partide, sevgilime, dostlarıma, sancılarla yarattığım düzenime, sonunda huzurla sarıp sarmaladığım hayatıma şükretmediğim tek saniye olmadı.
Kendinize ve sevdiğiniz insanlara sürekli emek harcamazsanız, hayatınız gri bir toz bulutunun içinde harcanıp gidiyor.
O griyi silip içinde bulunduğunuz tabloyu renklendirmek içinse çaba gerekiyor. 'Amaaan nasıl olsa cepte' deyip yaymamak lazım.
Başkalarını mutlu etmeden kendin mutlu olamazsın.
Kısacası güzel kardeşim; almadan vermenin sadece Allah'a mahsus olduğunu, çok geç olmadan artık anlamalısın.