İstanbul Film Festivali'nin 25 yıl yöneticiliğini yapan Hülya Uçansu'nun 'Bir Uzun Mesafe Festivalcisinin Anıları' kitabı, yazarının İstanbul Kültür Sanat Vakfı'ndan (İKSV) ayrılış öyküsüyle gündeme geldi.
Ama sadece bu polemikle gündemde kalmayı hak etmeyecek derecede sinema tarihimizin yakın geçmişine dair önemli bilgilerle dolu bir kitapla karşı karşıyayız.
Uçansu kitabında 1982'de altı filmlik bir programla başlayan İstanbul Film Festivali'nin yıllar içersinde nasıl Türkiye'nin en büyük sanat etkinliklerinden birine dönüştüğünü önemli anekdotlarla paylaşmış.

LEONE'DEN JÜRİ OLMAZ!
Örneğin Fellini'nin 'Prova d'Orchestra' filmini sansürlemeye kalkan kurulun ikna ediliş sürecinde yaşanan komedi... 1987'de, yönetmeni Sanders-
Brahms'ın da gösterimine davetli olduğu 'Şirin'in Düğünü'nün sansüre takılması, sinemanın makinistinin gösterim günü 'belge olmadan filmi göstermem' demesi ve rahmetli Şakir Eczacıbaşı'nın tarihe geçecek "Belge benim oğlum, gösteriyoruz" lafıyla Türk usulü sansürün aşılması.
Kitaptan bu iki örnek bile sinema sanatının Türkiye'deki macerasının nerden nereye geldiğinin göstergesi aslında.
Eczacıbaşı'nın jüri başkanı olmak isteyen Sergio Leone'i beğenmemesiyle kaçan büyük balık. Ünlü şair İlhan Berk'in 1984'de, festival filmine bilet almak için tam sekiz saat kuyrukta bekledikten sonra bayılması vs... Kitapta o kadar çok önemli ayrıntı var ki, yaz yaz bitmez.
Bizde tarihe tanıklık edenler, ne yazık ki, anılarını yazma zahmetine katlanmazlar ya da böyle bir gelenek tam anlamıyla oluşmamıştır. O yüzden bu kitabı yazdığı için Hülya Uçansu'ya ne kadar teşekkür etsek az. 'Bir Uzun Mesafe Festivalcisinin Anıları'nı keyifli bir anı kitabı olarak da okuyabilirsiniz. Öte yandan sinema sanatına gerçekten gönül verdiyseniz bu kitap mutlaka kütüphanenizde bulunmalı. Özellikle de sinema öğrencilerine bu kitabı tavsiye ediyorum.