Cep telefonundan vazgeçmemiz her geçen gün daha da imkansız hale geliyor. Cep telefonu sahipliği ilkokul çağındaki çocuklardan, 80'inindeki insanlara kadar her kesime yayılmış durumda. Sizi bilmem ama benim çevremde sabit telefondan vazgeçenler, evinden taşınırken sabit telefonunu kapatıp bir daha açtırmayanlar çoğalmaya başladı.
Niye? Çünkü rekabetin güzel bir sonucu olarak cep telefonu ile her yöne konuşmak çok ama çok ucuzladı.
E peki hepimiz böylesine kullanmaktan geri durmadığımız cep telefonlarının çalışması için şart olan baz istasyonları konusunda niye bu kadar korkuyoruz?
Evet kuşkularımız var, baz istasyonundan yayılan elektromanyetik frekansın bizi kanser gibi kötü hastalıklarla daha çabuk buluşturacağını düşünüyoruz. Elde kanıt olsa da olmasa da önemi yok. Bu düşüncelerden kurtulmak mümkün olmuyor.
Garip bir ikilem yani.
Baz istasyonu evine çok yakın olanlar buna büyük tepki gösterebiliyor. Peki baz istasyonları konusunda ne kadar bilgiliyiz?
Gerçekten sanıldığı kadar tehlikeli mi?
Avrupa ülkeleri ne yapıyor? Şehrin içinde baz istasyonu kalmazsa, biz nasıl iletişim kuracağız? Çünkü neticede baz istasyonu olmayan bölgelerde cep telefonu ile konuşmak mümkün de olamıyormuş...
Vodafone Türkiye CEO'su Serpil Timuray'a bizim de tüketici olarak kuşku ve çekincelerimiz olduğunu ama evet cep telefonsuz da yapamayacağımızı söyleyince başladı anlatmaya. Neye inanacaksınız bilemem. Ancak Timuray elinde net bilgilerle konuşuyor. İçinizi rahatlatır mı onu da bilmiyorum. Yine de sizinle Timuray'ın anlattıklarını paylaşmak istiyorum.
Timuray, baz istasyonları konusunda halkta bilgi eksikliği olduğunu savunuyor ve 'Dünya mobil iletişimden nasıl daha fazla faydalanırımın peşinde giderken biz nasıl baltalarızın peşinden gidiyoruz sanki' diyor.