Küresel kriz 2008 Eylül'ünde ABD'den başladı. 2009'da Atlantik'i aştı ve Avrupa'ya ulaştı. Bu dönemde Türkiye yine seçim sürecindeydi. Başbakan, her mitinginde "teğet geçecek" dedi. İnanan oldu, inanmayan oldu.
İnananların refleksi, yeni arayışları beraberinde getirdi ve "Avrupa durduysa başka pazarlara yöneliriz" görüşü benimsendi. Nitekim bu enerji, Türkiye'nin eksenini zenginleştirdi, ihracat varış noktası 250'ye erişildi.
İnanmayanların başında YASED geliyordu ve ihracatçımızın 2010'da Ortadoğu, Afrika gibi yeni pazarlara yönelişini; "ekonomide irtica" diye nitelendirecek kadar aklını peynir ekmekle yiyen sözcüleri vardı.
Bugün şükür ki elimizde eksenini zenginleştirmiş 59 bin ihracatçımız var. Ben bunlara "cari açık savaşçısı" diyorum. Türkiye'nin seçim ile gelen siyasi istikrar sürecinde ihracat katkılı, orta ve yüksek büyüme ligine çıkacağını öngörüyorum.
Dünün yaşlanan ve yavaşlayan Avrupa'sı, yeniden canlanma sürecine girince, bu eksen zenginliğimizin devamı yanı sıra farklı fırsatları da bize sunuyor olabilir. Bu da ana eksen Avrupa'nın mal ve hizmet talebindeki niteliktir.
Biliyoruz ki Afrika ve Ortadoğu'ya ihracatımızın birim fiyatından daha yüksek geliri AB pazarından elde edebiliyoruz. Katma değeri daha yüksek, orta ve ileri teknoloji gerektiren mallar sayesinde ihracatın cirosu kadar niteliğinden de kazanabileceğiz.
Eksen yeniden Avrupa'ya yöneliyorsa, şirketlerimizin de bunu fırsat bilip, 10 yıldır Ar-Ge'ye harcadıkları kaynağın karşılığını alabilecekleri yeni döneme dair strateji oluşturmaları gerekir. Bana göre bu dönemde Türkiye'den daha nitelikli ürün ihracatı artacaktır.
Üniversitelerimizin de ihracatçı ordusuna bilim, araştırma, tasarım, ürün geliştirme desteği vermesi için bundan daha uygun zaman olabilir mi? Bana göre ana eksene dönüş, Türkiye için bir fırsattır ve harcanmamalıdır.
Zira fırsatlar gelirken ve önü kesilerek yakalanabilir, ardından koşularak değil...