Haftanın raconu kesilmeyecekti sadece, aynı zamanda boyu kısalan sezonun ölçüsü de tamamlanacaktı. Ve yine sadece iyi oynamaları, iyi mücadele etmeleri, tüm istatistiklerde zirveyi kapmaları değil, şartlar da onları yukarılara taşıyordu. Disiplin isteyen bir teknik adamın, koştukları zaman kazanacaklarına inandırdığı irade birliği halindeydiler. Rakiplerinin puan kaybetmesine aldırmadan, kazanacaklarının peşine düştüler. 26. haftada, "gong" sesi gelip de köşelerine çekildiklerinde ringin üstünde havlular vardı. Silip-süpüren bir silindir Fenerbahçe...
"Sadece" demeye devam edelim. Ersun Yanal da kırıyor bazı ezberleri... Takımın nasıl oynadığına, hangi şartlarda puan kaybettiğine bakmadan, "İkinci yarılarda takımları düşüyor" diyorlardı. Şimdi de kazanıyor üst üste... Acaba mahsus mu yapıyor, "sadece" böyle desinler diye yem mi atıyor ortaya... Tekzibi yapıp, kapak yarışmasına mı gönderecek Ersun Hoca...
Sergen Yalçın, Gaziantep'i tecrübeleri ile formatlayarak oynatıyor. Adam adamayı tercih edip, öne etkili pas kullanmalarını da engellemek istedi. Ama defansının göbeğinin hatalarını veya Emenike'nin patlamasının yaratacağı etkiyi hesaplayamazdı. Aldı götürdü maçı Nijeryalı. İki golünü de kendisi yarattı. Emre'nin sakatlanması sonrasında tercihin Salih olması da ilginç. "Dayanıklı" yerine, daha "yaratıcı"yı tercih etti Yanal. Sow'u maç sonuna kadar oyunda tutması da futbolcudan yana bir seçimdi. Elindekini tekrar, kulübedekini de "yeniden" kazandı. Yani "sadece" 3 puan değildi, son sözün bir öncesi de değildi yaşananlar. "Doğruların" yarışında, burun farkına bakıyorduk. 90 dakikayı maçın ötesine taşıyan detaylar önemliydi. Burada "kazananlar kulübünün" galası vardı. 26. haftada, 'gong' sesi geldiğinde ringin üstünde havlular vardı. Silipsüpüren bir silindir Fenerbahçe...