Son hazırlık maçının mesajları açık aslında. Her durum için bir plan aradığını gördük Fatih Terim'in. Erken golle öne geçt-i ğimizde öyle bir kapandık ki; sahasında oynayan, sabırsız bir takımın kalemize yaklaşmasını önlemeye çalıştık. Çok net bir provaydı. Oyuna rakip ile birlikte ortak olmamız için 10 dakikanın geçmesi gerekti. Fransa'daki muhtemelen ortamda, daha da uzayabilir. Öğrenmemiz gerekiyordu nasıl olacağını veya tartmamız gerekiyordu orta sahamızı. Özellikle Ozan'ın nerede duracağını öğrenmesi veya Hakan Çalhanoğlu ile Oğuzhan'ın arasındaki pas köprüsünün netlik kazanması.
İkinci yarıya tek ön liberodan, çifte (Selçuk-Ozan) başladık. Emre Mor ve Volkan Şen'in, Arda yönetiminde takımı öne taşıması, Slovenleri kaleden uzak tutmayı başarması gerekiyordu. Attığı gol haricinde Burak Yılmaz'ı pozisyona sokamayan bir orta sahamız vardı. Duran top dışında pozisyonunuz yoksa, artık kişisel yeteneklere dönmek ikinci plandı belki de. Ancak tabelada öndeyken, takımın kafasında hücum etmek öncelikli olmuyor. Yani; iki hücum bekini, Gökhan ve Caner'i çok önlerde göremedik. İkinci bölgede kalabalık olmadığınızda, maçın kararını da veremiyorsunuz. "Önce savun" aklı hazırlık maçı için geçerli görülmeyebilir ama turnuva maçlarındaki kaçınılmaz "doğru"dur.
Gruptaki rakiplerimizin tarzını taşıyan üç rakiple oynayarak takımımızı gördük. Sonuçta zor pozisyon veren ama pozisyona da zor giren bir takım olarak kendimizi tarif edebiliriz. İngiltere'ye kafa tutmamız da cebimizde, Karadağ karşısında uzatmalara kadar sıkıntı çekmemizde.. İki gerçeğimiz var. Birincisi hem kulüp, hem de Milli Takımımızın Avrupa'da yükseldiği dönemde muhteşem kaleci performanslarına sahip olması. İkincisi ekstra bir yıldızımızın olması. Bu şampiyona için Volkan Şen veya Emre Mor gibi bire birde ölçülemeyen oyuncularımızın performansı veya duran toplarda Hakan ile Selçuk'un ekstra becerileri bizi taşıyacak.
Şundan eminiz; bütün takım çok iyi mücadele edecek ve çok koşacak. Yolları açık yolsun...
