Dün gece Kadıköy'de zorluk derecesi yüksek tempolu bir ilk yarı izledik.
Fenerbahçe daha ilk dakika içinde kalesinde arka arkaya iki çok ciddi gol tehlikesi atlattı. Bundan sonra taraftarın da üst düzey desteği ile takım halinde sahaya hırs, pres ve tempoyu yansıttılar. Ama beklenen üretkenlik bir türlü sağlanamadı. Çünkü Kayseri Erciyesspor, dört maç üst üste kazanıp çıkış yakalayıp form tutmuş, sahada iyi yerleşen, kazandığı topları olumlu kullanan, hücumu da sürekli düşünen bir takım kimliğindeydi. Hikmet Karaman'ın kenarlara getirdiği ekstra tedbirler yüzünden, Fenerbahçe kanatları hiç kullanamadı.
Caner belki de bu sezon ilk defa aksiyon yapacak alan bulamadı. İki gole yakın önemli atak girişimini Emenike alışılmış egoistliği ile harcadı. Ama Kuyt'ın ani kararla çıkardığı beklenmedik füze skor avantajını getirdi. İlk yarıda Fenerbahçe'nin kalesine gelen bütün korner atışlarının tehlike yaratması da ilginç bir görüntüydü.

SOW MAÇA DAMGA VURDU
Fenerbahçe ikinci yarıya ada moralli, tempolu, ataklı başladı. Ancak Ersun Yanal gereksiz, acele bir Alper- Meireles değişikliğine gitti. Bu değişiklik ile birlikte tempoda bir düşüş başladı. Ve penaltı ile de skora denge geldi. Ama golden bir dakika sonra maç başından beri ilk defa bir aksiyon alanı bulan Caner'in alışılmış güzel kesmesi tekrar skor avantajını getirdi. Bu golden sonra Fenerbahçe'nin rekor sayıda pozisyon zenginliği gündeme geldi. Kaçanların büyük çoğunluğunda baş aktör Sow oldu. Ama Gökhan'ın da çok başarılı kurtarışlarını göz ardı etmemek gerekir. Sow'un kaçırdıklarından sonra üzülüp ağlaması da maça duygusal bir damga vurdu.
Fenerbahçe bu önemli üç puanla en önemli puan avantajını kazanmış oldu. Çünkü artık menzil daraldı. Erciyes oyun disiplini ve taktik olarak, 2. golü yediği ana kadar yapabileceğinin en iyisi yaptı. İkinci golle birlikte Gökhan hariç çok olumsuz bir performans sergilediler.