Serebral Palsili Çocuklar Derneğinin (SERÇEV) kurucularından Hasip Yazar, hayatını, 26 yaşındaki serebral palsili oğlu Veysel Yazar'ın bakımı ve eğitimi ile engelli çocukların ve ailelerinin sesi olmaya adadı. Erken yaşta kaybettiği eşinin yokluğunda çocuklarına hem anne hem babalık yapan Yazar, Babalar Günü'nde, engelli ailelerine psikolojik destek verilmesi konusunda devletin yasal düzenleme yapmasını istedi. Yazar, oğlunun hastalığından bugüne kadar yaşadıklarını anlattı.
EŞİ BÜYÜK ÜZÜNTÜ GEÇİRDİ
Doktorların bir yaşında havale geçiren oğluna serebral palsi teşhisi koyduğunu kaydeden Yazar, "Veysel, hastalığın ilk zamanlarında pelte gibiydi. Hiç konuşamıyordu ve hareket edemiyordu. Oğlumuz hastalığa yakalandıktan sonra rahmetli eşim büyük üzüntü geçirdi ve hastalandı" dedi. Yazar, oğlunun az da olsa konuşabilecek ve oturup kalkabilecek duruma gelebilmesi için 9 yıl boyunca her gün 2 saat evde fizik tedavi masajları yaptığını ve 2 saat de terapist eşliğinde konuşma, okuma, yazma eğitimleri gördüğünü anlattı.
YÜRÜMEYİ BAŞARAMADI
Tedavi sürecinde çok yorulduklarını, bazen de bıktıklarını söyleyen Yazar, duygularını, "Oğlum bir bardak tutup su içsin, kaşık tutup yemek yesin diye dua ettik. Kendi başına ihtiyaçlarını giderebilmesi bizim için çok büyük bir lütuftu. Yıllar süren rehabilitasyonun sonunda büyük emeklerle oğlum kendi suyunu içebilir, kendi yemeğini yiyebilir hale geldi. Şükürler olsun" sözleriyle dile getirdi. Yazar, oğlunun yürüyebilmesi için de gerek evde gerekse rehabilitasyon merkezlerinde paralel bar ile yıllarca çalıştıklarını ama bir bunu türlü başaramadıklarını aktardı.
'İKİ ÇOCUKLA TEK BAŞIMA ÇOK CEFA ÇEKTİM'
VeyseL'den 12 yaş küçük ve aynı gün doğumlu bir de kızı bulunan Yazar, kızı 2,5 aylıkken eşini kaybettiğini ama hayata daha sıkı tutunarak engelli bireylerin hakları için çeşitli sivil toplum kuruluşlarında başkanlık ve yönetim kurulu üyelikleri yaptığını belirterek, şunları anlattı: "O dönem Toprak Mahsulleri Ofisinde çalışıyordum. Oğlumun rahatsızlığı ve kızım 2,5 aylıkken eşimin vefat etmesi sebebiyle erken emekli olarak işimi bırakmak zorunda kaldım. Biri hasta, diğeri bebek iki çocukla tek başıma kalınca çok cefa çektim. Yorucu ve zorlu bir süreç geçirdim. Ama yılmadım. O günden bugüne çocuklarıma hem babalık hem de analık yaptım. Her anne, baba gibi çocuklarım için her şeyi yaparım. Ama engelli ailelerinin işi iki kat daha zor oluyor. Diğer serebral palsili çocuklara ve ailelerine destek olmak, seslerini duyurabilmek için SERÇEV'in kuruluşuna öncülük ettim."
