1 Kardeşler arası karşılaştırmalardan kaçınmak yapılacak en önemli şeydir. "Abin matematikten 90 aldı, sen
sadece 70 alabiliyorsun" veya "Kardeşin kadar güzel piyano çalamıyorsun" gibi cümleleri duymak hiçbir çocuğa iyi gelmeyecek, rekabeti körükleyecektir. Her çocuğun ebeveynleri için biricik ve kıymetli olduğunu hissetmeye hakkı vardır. Karşılaştırmalara girmek yerine ailedeki her çocuğa kendi karakterine ve yeteneklerine özgü hedefler konulmalı ve beklentiler ona göre şekillenmelidir.
2. Kardeşlerin birbirlerine karşı duydukları agresif duygular ebeveynler tarafından görmezden gelinmemeli veya bastırılmaya
çalışılmamalıdır. Agresyon da her duygu gibi normaldir, kardeşlerin birbirlerine karşı olan agresif duyguları
mutlaka konuşulabilir olmalıdır. Negatif duyguları konuşabilmek duygunun düzenlenmesine ve çocuğun
sakinleşmesine yardımcı olur. Şöyle bir cümle iki kardeşin kavgası anında kurulabilir: "Biliyorum şu an ablandan nefret ediyorsun, ama ablana vuramazsın."
3 Ebeveynin kardeşler arası çatışmalarda çocuğa suçluluk hissettirecek durumları önceden kestirip durdurması gerekir. Çocuklar yoğun agresif duygularla kardeşlerine fiziksel zarar vermek isteseler de bu zararı verdikten sonra (vurma, itme gibi) kendilerini çok suçlu hissederler. Suçluluk yoğun hissedildiğinde işlevsel olmayan bir duygudur. Bu yüzden ebeveynin suçluluk
yaratacak davranışı öngörüp davranışı hızlı şekilde durdurması, çatışmaların yaşanmaması adına önemlidir.