Herkes öğrenebilir ama herkes aynı şekilde öğrenemez. Öğrenme stilleri, her öğrencinin yeni ve zor bir bilgiyi öğrenirken kendine özgü ve farklı bir şekilde kullandığı yollardır. Bu sayede öğrenciler sahip oldukları kişilik özelliklerine, algısal, sosyolojik, fizyolojik, duygusal tercihlerine göre öğrenirler. Ders işleyişleri de her öğrenciye hitap edecek şekilde sarmal bir düzende işlenir. Bir çocuğun öğrenme stilini belirleyip gerekli düzenlemeleri yaparak, başarısı artırılabilir. Öğrencilerin öğrenme stilleri belirlendikten sonra ders işleyişleri öğrencilerin algısal tercihlerine (görsel, işitsel, kinestetik, dokunsal) ve psikolojik tercihlerine (global- analitik) göre şekillendirilerek tam öğrenme gerçekleştirilmektedir. Anne-babaların okul ve ders ile ilgili konularda eleştirel ve baskıcı tutumlardan uzak durmaları gerekir. Çocuğun ödevlerini zamanında yapmaması, derslerine çalışmaması durumunda sürekli yargılanması, sorgulanması ve eleştirilmesi çocuğun hem derslerinden soğumasına, hem okula karşı negatif duygular beslemesine neden olur. Sürekli çocuğu aşağılayarak ya da yargılayarak, suçlayarak sorumluluk sahibi olmadığını dile getirmek ne çocuğa ne de aileye bir şey kazandırmaz. Ayrıca, anne-babaların unutmaması gereken başka bir şey de, ders konusunda anne-babanın sorumluluk almasının çocukta şu tip bir düşünce gelişebileceğidir: "Nasılsa annem-babam sorumluluk alıyor, dolayısıyla benim sorumluluk almama gerek yok, ya da nasılsa ben bu sorumluluğu alabilecek kadar güvenilir bir kişi değilim, ya da sorumluluğu üstlenecek kadar büyük değilim, becerikli değilim, annem babam bu sorumluluğu verebilecek kadar bana güvenmiyor, demek ki ben güvenilir bir insan değilim." Bu tip bir düşünce de çocuğun kendine olan güveninin azalmasına, kendisiyle ilgili kararları kolay verememesine ve yaşamıyla ilgili görev ve sorumlulukları yerine getirememesine neden olur.
