Bu tabaka, güneşin ultraviyole ışınlarını büyük ölçüde emerek onların yeryüzüne ulaşmasını engelleyen ozon gazından oluşur. CFC'ler (kloroflorokarbonlar) denilen gazların ozon tabakasını deldiği bilimsel olarak saptanmıştır.
Bu gazlar aerosol kutularında ve dondurucularda kullanılmaktadır. Ozon tabakasında kuzey kutbu ve Antarktika üzerinde delikler gözlenmiştir. Güneş ışınlarıyla motorlu araçların egzoz gazları arasındaki kimyasal ir tepkime sonucu atmosferin aşağı kesimlerinde yüzey ozonu oluşur. Bu , normal olarak atmosfere yayılır; ancak sıcak hava tabakasının altında soğuk bir hava tabakası sıkışıp kalırsa, ozon gazı yoğunlaşarak fotokimyasal "sis" oluşturur. Yazık ki yüzey ozonu daha yüksekte yer alan ozon tabakasındaki delikleri onaramaz.
Yerkürenin katmanları yoğunluklarına göre dıştan içe doğru; 1- Hava kürea (atmosfer), 2- Su küre (hidrosfer), 3- Yer kabuğu (litosfer) 4- Manto, 5- Çekirdek, olmak üzere beş kısımdan oluşmuştur. 1- Hava Küre (Atmosfer) Yerküreyi kuşatan ve onunla birlikte dönen gaz karışımına hava küre (atmosfer) denir. Toplam kalınlığı 10 000 km. kadardır. Atmosfer; troposfer, stratosfer, mezosfer (şemosfer), iyonosfer ve eksosfer (dış küre) katmanlarından oluşmuştur. Troposfer:Yer kabuğunun üstündeki ilk katmandır. ortalama kalınlığı yeryüzünden itibaren 12 km.dir. Kutup bölgelerinde kalınlık 8 km.ye kadar düşer. ekvatorda ise 16 km.yi bulur. Yerkabuğundan yukarıya doğru çıkıldıkça basınç ve sıcaklık 0,5 dereceye düşer.
Troposferin son bulduğu bölgede hava sıcaklığı -50 dereceye, -60 dereceye kadar düşer. Rüzgar, yağış, yıldırım, şimşek gibi doğa olayları genellikle troposfer tabakasında oluşur. Stratosfer: Kalınlığı 30 km.dir. Stratosferde yükseldikçe basınç düşer. Troposferin tersine stratosferde yükseldikçe sıcaklık artar. Stratosferin bitiminde sıcaklık 0 dereye çıkar. Bu katmanla mezosfer arasında bulunan ozon tabakası, güneşten gelen ultraviyole ışınlarını soğurarak dünyamızdaki canlıları güneşin zararlı etkilerinden korur. Ozon tabakasının bazı bölgelerinin dünyada kullanılan spreyler, soğutucular ve kloroflorokarbon gazından dolayı inceldiği tespit edilmiştir. Kloroflorokarbon gazının üretimi ve kullanımı yasaklanmıştır.
Mezosfer (Şemosfer): Yaklaşık 35-45 km. kalınlığındadır. Stratosferde artan sıcaklık burada tekrar azalmaya başlar. sıcaklık mezosferin bitiminde 100 dereceye kadar düşer. İyonosfer: Yer kabuğundan itibaren yaklaşık 80 km. yukarıda başlayan katmandır. Ortalama kalınlığı 250-300 km. kadardır. atmosferin bu katmanında gazlar seyrek ve iyon halinde bulunduğundan iyonosfer adı verilmiştir.
