Sosyal medyada olup bitenleri anlattığım bir arkadaşım, "Dur Mert, nefes al biraz! Bunlar bünyeme fazla geliyor" deyip hevesimi kursağımda bıraktı. Kendi ruh halini ise şöyle anlattı: "Etrafta o kadar çok olay ve bilgi var ki, istemeden her şeyin içine dahil olduk. Üstüne rutin hayatımızın temposu eklenince, beynim kendisini imha etti!" Ben "Nasıl yani?" derken, arkadaşım başından geçen trajikomik bir olayı anlattı: "Gece dışarı çıktım, sabaha karşı eve döndüm. Erkenden kalkıp işe gitmem gerekiyordu. Duşa girdim çıktım, üstümü giyinmeye başladım. Fakat hâlâ sigara dumanı kokuyordum. 'Nasıl olur, daha yeni yıkandım' diye afalladım. Sonra jeton düştü! Kafam o kadar dolu ki, duşta saçlarımı şampuanlamayı unutmuşum! O kadar dalgınım ki, beyin terk!"
Anlayacağınız, birçoğumuzun şalterleri attı. Tıpkı benim, telefonla konuşurken evin içinde cep telefonumu aramam gibi... Telefonun kulağında ya Mert; kendine gel!