Kendimi dişi Orhan Kemal gibi hissettim

Bugüne kadar yazdığı üç kitapta şöhretler aleminde tanık olduklarını anlatan magazin dünyasının duayenlerinden Şenay Düdek, 'İki Sevda Arasında' isimli dördüncü kitabında farklı bir konuyu ele alıyor. Düdek; bir arkadaşının hayatından yola çıkarak yazdığı kitapta ensestten aile içi şiddete, aşkta yaşanan hayal kırıklıklarına kadar pek çok konuyu ele alıyor. "Bu kitabı ancak İzmir'de yazabilirdim" diyen Şenay Düdek, 'İki Sevda Arasında' adlı kitabını anlattı ve günümüz magazin basınını değerlendirdi...
Biz, sizden yine şöhretler dünyasında şahit olduklarınızı yazacağınız bir kitap beklerken bu kez bir aşk öyküsünü anlattığınız romanla karşılaştık. "Artık farklı bir kulvara geçeyim" mi dediniz?
Bugüne kadar üç tane kitap yazdım; 'Yaşanmış Şehir Hikayeleri', 'Gölge Hayatlar' ve 'Yüreğim Hâlâ Biten Aşkımıza Ağlıyor'. Bu üç kitapta da yaşadıklarım; sahnede, sinemada, magazin dünyasında yaşananlar vardı. Üç kitap toplamda 300 bine yakın sattı. Dördüncüsünü yazsam, sanırım yine 250-300 bin satardı çünkü insanlar benim bir şeyler yapmamı bekliyordu. Fakat biraz magazinden uzaklaşmak istedim. 'İki Sevda Arasında', bu üç kitabın bir sermayesidir.

GERÇEK BİR ÖYKÜ YAZDIM
O üç kitap mı bu romanı yazdırdı?
Üç kitabımı okuyan ve anlattığı hikayeleri içine sindiren, yurt dışında doktorluk yapan bir okul arkadaşım, 3.5 yıl önce beni aradı ve "Bu anlatıklarından çok daha farklısını ben yaşadım. Ne psikolog, ne psikiyatr benim içimdeki yarayı hâlâ kapatmadı" dedi. Benden hayatını yazmamı istedi, ben de bu kitabı yazdım.
Kitabınızın neden bir finali yok?
Kitabı yazarken arkadaşımın annesiyle de konuştum. İzmir'de Bornova'da yaşıyor annesi ve kitabın asıl kahramanı o. 'Hatice Hanım' dediğim o kişi, bana finali anlatmaya hazır olmadığı için finali belirsiz bıraktım. 2.5 yıl Hatice Hanım'a gidip geldim, yazdıklarımı okutturdum, beğenmediği yerleri yırttım attım. Kitabın son 50 sayfasını üç ay eve kapanarak yazdım. Ben hep doğruları yazan, dobra bir insanım. Biraz da halkın yaşadıklarını, halka anlatayım dedim. Çünkü herkes bu kitapta kendi hayatına dair bir şeyler bulacak.

SİNEMA FİLMİ OLACAK
Kitapta ensest ilişkiyi de anlatıyorsunuz, bu da cesaret istiyor...
Ensest ilişki toplumumuzda yok mu; var. Sahnede var, sinemada var, bütün şöhretler dünyasında var... Aynı zamanda kapalı şekilde yaşanan şiddet var. Ben bunları anlatmaktansa halkın içerisinde yaşanan bir hikayeyi anlatmayı tercih ettim. Kitabın finalini de sinema yapmak istiyorum. Üç kitabımı vır vır, zır zır yazdım ama bu kitapta edebiyatçı oldum. Bir dişi Orhan Kemal gibi hissettim kendimi. Hikaye o lezzette, o tatta.
Finalini sinema yapmayı düşündüğünüze göre, demek ki Hatice Hanım'ı finali anlatma konusunda ikna etmişsiniz...
Gerçek finali biliyorum ama kitapta açık bir kapı bıraktık. O kapıdan herkes bakacak, neyi görürse ona inanacak.
Filmde kapanacak mı kapı?
İki final çekeceğim, bunlardan biri gerçek final olacak.
Filmi ne zaman çekmeyi düşünüyorsunuz?
Pek çok yapım firması "Beraber çekelim" diyor. Mesela Veli Çelik, Faruk Bayhan, Armağan Çağlayan; hepsi "Konuşalım" dediler. Elif Dağdeviren'le de olabilir. Son kararı menajerim Yasemin Baygın'la birlikte vereceğiz. Ve filmi ben yöneteceğim.
Roman yazmak keyif verdi mi size?
Evet, daha çok keyif verdi. İlk üç kitabı yazarken çalışıyordum, televizyon programı ve yazarlık yapıyordum. Bu kitabı İzmir'de yazdım. Meltem Cumbul, Pelin Akad, Nilgün Belgün "Sen İzmir'de ne yapıyorsun?" diye çok merak ediyordu.
İzmir'e sırf bu kitabı yazmak için mi gittiniz?
'Bir Dilek Tut' yarışmasında çok büyük bir kaza atlattım, ölümden döndüm. Kolum protez, belim kırık, vücudumda 17 tane platin var. Dolayısıyla hayatın sadece kariyer, para ve marka olmadığını gördüm. Artık annemle, kardeşlerimle, yeğenlerimle olmak istiyorum.

KİTABIN BENLE ALAKASI YOK
Kitapta büyük bir aşk hikayesini ve iki aşk arasında kalmayı da anlatıyorsunuz; kitap kendinizden izler taşıyor mu?
Kur'an üzerine yemin ediyorum ki kitabın benimle alakası yok! Ben yaklaşık 10 seneden beri aseksüel olduğumu herkese söylüyorum. Daha önce yaşadığım ilişkiler, iyisiyle kötüsüyle beni alakadar eder.
"İyi ki İstanbul'dan uzaklaşmışım" diyor musunuz?
Evet, diyorum çünkü İstanbul'da olsaydım bu romanı bitiremezdim. Kitabımı hijyenik bir ortamda yazmalıydım. Onun için de İzmir'i tercih ettim. Biraz da magazinden uzaklaşmam gerekiyordu. Çünkü magazin, eski magazin değil!

LAUBALİLİK ARTIK DİZ BOYU
Bugünkü magazinciliği beğenmiyor musunuz?
Aslında önce şöhretlere bakmak lazım. Türkan Şoray, Hülya Koçyiğit, Ajda Pekkan, Nil Burak, Nükhet Duru, Sezen Aksu; bu isimlerin hepsi tırnaklarıyla bir yere geldi. Şimdi öyle değil; bir tane şarkı yaptığın zaman beş kanalda birden çıkıyorsun, bir-iki de televizyoncu dostun varsa, günün yıldızı oluyorsun. Türkiye'de son 10 yılda bir günde şöhret olunuyor.

SUÇLU ÜNLÜLER
Bunda suç kimin; magazincilerin mi yoksa ünlülerin mi?
Ünlülerin, çünkü adam yetişmiyor. Bir de bizim zamanımızdaki şöhretlerle magazinciler arasında daha farklı bir saygınlık vardı. Mesela Sezen Aksu; benim sınıf arkadaşım ama hiçbir zaman ona "Sezen" demedim. Gazeteciliği, televizyonculuğu bıraktım; şimdi "Sezoş" diyorum. Sen "Hey Hülya, baksana" diye seslenirsen o da sana "Lan" der. Yeni jenerasyon aradaki balansı ayarlayamıyor, laubalilik diz boyu. Bir de aldıkları maaş nedeniyle magazinciye 'ucuz adam' gözüyle bakıyor ünlüler. Halbuki gazetelerde en çok magazin okunur, televizyonda en çok magazin izlenir. O zaman sen; giyiminden davranışlarına kadar iyi magazinci yetiştireceksin. Adam Yıldırım Mayruk defilesine sırtında parka, ayağında botla gitmeyecek.

TÜRK HALKI EN BÜYÜK MAGAZİNCİ
Bunun tek nedeni para olamaz, değil mi?
Sokaktaki adamı magazinci yapmaya başladık biz. Çok az insan karda, kışta, yağmurda beş saat bir gece kulübünün, restoranın önünde bekler. Niye benim arkadaşlarım beklesin; beklemeyecekler! Adamı önce şöhret yapıyor, sonra kapısında beş saat bekliyorsunuz. Cem Yılmaz'ı çok severim, hayran olduğum insanlardan bir tanesidir. Ancak Cem Yılmaz'a baktığımız zaman; dün Kral TV gecesinde sahnede şov yapan adam, bugün benim arkadaşımı ezikliyor, saatlerce bekletiyor.
"İyi ki magazin dünyasından uzaklaşmışım" diyor musunuz?
Evet, diyorum çünkü baş edemezdim. İş edepsizliğe dökülürdü, bel altından vurmaya kalkarlardı. Bir de artık herkes magazinci. Cep telefonları çıktı; mertlik bozuldu, magazin bitti. Artık halk magazinci oldu. Bence en büyük magazinci Türk halkı.

ZİNCİRLİKUYU'DA İKİ SAAT GEÇİRİYORUM
Emeklilik hayatı yaşamak için erken değil mi?
Kazadan sonra hayatın ve mücadelenin artık bir işe yaramadığını öğrendim. Pamuk ipliğine bağlıydı benim hayatım, felç kalabilirdim. Herhalde yaptığım iyilikler, Allah'a inancım beni korudu. Şöhretim, param olsaydı neye yarayacaktı?
Bu rahatsızlık hayatınızda neleri değiştirdi? Sizin için önem kazanan şeyler ne oldu?
Baktığın zaman bazı şeylerin çok boş olduğuna inanıyorsun. Onun için ben çok sık mezar ziyareti yaparım. İstanbul'a her gelişimde mutlaka Zincirlikuyu'ya gidip Sevim Tuna'nın, Aysel Gürel'in, Emral Avşar'ın, Saadettin Erbil'in mezarlarına gidip onlarla sohbet ediyorum.
Mezarlıktan çıkmanız bayağı uzun sürüyordur. İki saat falan sürüyor. Araba tutuyorum, onunla geziyorum. Ünal Uzun da bana eşlik ediyor.

CEVİZE BENZİYORUM ONUN GİBİ LEZZETLİYİM
Kitabın geliriyle okul yaptıracaksınız, değil mi?
Birinci kitabın geliriyle Alsancak Devlet Hastanesi'nde Mehmet Naci Düdek ve Hamide Düdek adına üç yataklı koğuş yaptırdım. İkinci kitabın geliriyle Adana ve Konya'daki sığınma evlerini döşettim. Üçüncü kitabın geliriyle, Ege Üniversitesi'nde konuk odalarından birini üstlendim, ayrıca Menemen'de 5 bin kitaplık kütüphane yaptırdım. Bu kitabın geliriyle de İzmir Çiğli'de ve Karabağlar'daki iki ilköğretim okulunun anaokullarını yaptıracağım.
Sert, otoriter biri olarak tanınıyorsunuz. Bu bir savunma mekanizması mı?
Babanız 46 yaşında ölüyor, 20'li yaşlarınızda tek başınıza İzmir'den İstanbul'a geliyorsunuz; yani hayata 1-0 yenik başlıyorsunuz. Kendimi cevize benzetiyorum. Lezzetli ama kabuğunu aşmak için çok emek harcamak gerekiyor..