TRT'de ilk kez Rumca şarkı okuyan ilk sanatçı olan Fedon samimi açıklamalarda bulundu. Fedon, "Vergimi ödüyorum. Dedem bu topraklar için savaşırken öldü. Askere gönüllü gittim. Bazı yavşaklar gibi kaçmadım. Bana gavur diyemezsin. Dememelisin!" dedi.
Hayatınızın nasıl bir dönemindesiniz?
72 yaşındayım. Mutlu ama tedirginim. Sağlığım yerinde ama her an her şeyin başıma gelebileceğinin bilinciyle yaşıyorum. Hastalık olsun, yolculuk olsun...
Ölüm korkusu mu bahsettiğiniz?
Ölümden korkmam ben. Biliyorum ki çoğu gitti azı kaldı... Ama benim ölümüm bile havalı olacak! Öyle aylarca serumla yatarak ölmek istemem. Hız tutkunuyum. Ya sürat teknesiyle giderken teknem devrilsin ya da motorsikletle giderken asfalta çakılayım, küt diye gideyim isterim.
Enteresan...
Mezar yerim de hazır. Çocuklarımdan da havalı bir gazete ilanı isterim ama. Öyle iki satırla geçiştirmesinler. Sonra da... Bana kalsa küllerimi denize savursunlar isterim. Bir Allah inancım var. O kadar. Kula kulluk etmem. Cenazemin güzel olacağına eminim.
Geriye bakınca ne hissediyorsunuz?
Büyük paralar kazandığım da oldu, çocuğumun okul taksitlerini ödeyemediğim de... İsterken, hep haddimi bilerek istedim. Yalı istemedim mesela; denize yakın ev istedim. O da oldu... Evim var, motorlarım ve teknem var. Daha ne isteyeyim?
Taverna müziği denince akla gelen ilk isimsiniz. Nasıl başladı hikayeniz?
Ben terziydim aslında. Babamın yanında çalışıyordum. Sonra büyüttük işi, ihracata girdik. Ama iyi kazanınca her Türk erkeğinin yaptığı şeyler başladı. Çapkınlıklar, gece hayatı... İş adamıyken mekan sahibi bir arkadaşımın baskısıyla bir gece kendimi sahnede buldum. Çıkış o çıkış. 35 yıl oldu.
35 yılda ne değişti müzik ve eğlence hayatında?
Benim için çok şey değişmedi. Akşamüstü olunca sahne aldığım yeri arıyorum, "Nedir durum?" diye soruyorum. "Yer yok" diyorlar. Bundan büyük mutluluk olur mu sanatçı için. Çok seviliyorum. Ama buraya çok acılardan geçip geldik tabii
Neler yaşadınız?
TRT'de Rumca şarkı okuyan ilk adamım. O zaman arabeske bile izin vermiyorlardı. Orhan Gencebay sitem etmişti hatta. "Fedon bile çıkıyor, biz niye çıkamıyoruz" diye. Ama bir gerçek var ki içimi yakan ve hiç değişmeyen. Ben ömür boyu ötekiyim!
Ne acı bir şey söylediniz...
Acı ama gerçek. Oysa şehit torunuyum. 7 değil 77 göbek İstanbulluyum. Ama kapılarımızın altından, "Asalaklar ülkemizi terk edin" diye atılan kağıtları gördüm. Darp edildim. Gasp edildim. Ölüm tehditleri aldım, "Gavur tohumu ülkemizi terk et" diye. Belimde silahla geziyorum, koruma amaçlı. Yakışır mı bana? Ben barış adamıyım. Vergimi ödüyorum. Dedem bu topraklar için savaşırken öldü. Askere gönüllü gittim. Bazı yavşaklar gibi kaçmadım. Bana gavur diyemezsin. Dememelisin!
Kaynak: Posta
