Alex'e öyle bir veda ettiler ki...

8 yıl formasını giydiği Fenerbahçe'yle yollarını geçtiğimiz hafta ayıran Alex de Souza, bu gece ülkesi Brezilya'ya dönüyor... Fotomaç Gazetesi yazarları, Brezilyalı oyuncu hakkında ses getirecek yazılar yazdı!

Selçuk Yula: Erken veda mesajı verdi

Aslında perşembenin gelişi çarşambadan belli olmuştu. Alex ayrılacaktı, bu kesindi ama ne zaman? Herkes gibi ben de o ayrılığın en erken devre arasında gerçekleşeceğine inanıyordum. Yalnız Alex verdiği mesajlarda bu sürenin kısalacağını açık net bir şekilde işaret ediyordu.

HEYKEL AÇILIŞI
Gelişen olaylar da bu yönde ilerliyordu. Mesela heykeli alelacele açılmıştı. Halbuki o dönemde programda yoktu. Taraftarlar devre arası veya sezon sonunu düşünüyordu. Hatta o gün açılış öncesi eşi ve çocuklarıyla stadın içinde kahve içerken yaptığımız sohbette "Keşke 3 Temmuz yaşanmasaydı da bu sene şampiyonluğun ve gol krallığının üstüne şu açılış yapılsaydı ne güzel olurdu" demiş ve "Maçlar arasında değil de sezon sonu gene şampiyonluk beklenseydi" diye de eklemiştim. "Sezon sonu" sözüne bayağı bir anlamlı bir tebessümle karşılık verip "Şimdi de güzel zaman" demişti.

SAYGI GÖRMÜYORUM
Bu olaydan bir ay önce yakın bir dostuna attığı "Kulüpte bana saygı göstermiyorlar" mesajı da dillerde dolaşıyordu. İki ay öncesinde oturduğu evin sahibi tarafından Alex'in de onay vermesiyle satılacağı, hatta önemli bir iş adamı tarafından alınmak istendiği ama fiyatta anlaşılamadığı haberleri de basit bir emlak alışverişi olarak algılanmıyor, yakın çevrelerde Alex'in gideceği dedikodusu yayıldıkça yayılıyordu.
Bunların hepsi alt alta kondukça birşeyler ortaya çıkıyordu ama Alex son noktayı heykel açılışında koymuştu bile!

USLU'YU ES GEÇTİ!
Yaptığı konuşmayı kamuoyu fazla algılayamadı. Çünkü lig yeni başlamış, Avrupa'da grup maçlarına henüz çıkılmamıştı. Yani şimdi böyle bir operasyon yapılamazdı. Ama o konuşma aslında tam bir "veda" konuşmasıydı. Alex ilk defa ağlıyor, herkese teşekkür ederken Hakan Bilal Kutlualp'e ayrı bir sayfa açıyordu.

Elbette Kutlualp o transferde Alex ile beraberdi ama kulüp çevresinde Alex'in mesela kendisi için çok uğraşan Mahmut Uslu'yu neden es geçtiği sıkı bir tartışma konusu oluyordu.

Hakkı Yalçın: Alex de Souza

Bir tuzaktan hafif yaralı olarak kurtulmanın gururuyla gidiyor.
Yakasında karanfil.
Yüzündeki derin yalnızlığı, gözlüklerinin arkasına gizleyip.
Padişahlıktan yaka silkenlerin alkışlarıyla.
Sağ elini göğsünün sol yanına bastırarak.
Kimlik kontrolünde Fenerbahçe'yi göstererek gidiyor.

* * *

Meleklerin bile unuttuğu bir aşkla sevildi.
Bu sevgiye yenildi, sırtından vurarak onu öldüreceklerini zannedenler.
Gurur ve hüzün yan yana.
Yüreğinde deniz dibi sessizliği.
Arkasından teneke çalanlara inat; adımlarını geri çağırırken sarı lacivert yürekler.
Kendisini uğurlamaya gelenlere bakıp, gözlerine incileri dizdirmesi gibi.
Mahzun bir çocuğun kağıttan gemisini yüzdürmesi gibi gidiyor.

* * *

Uzun bir romandır hayat, bazen 8 yılda klasik olur.
Bazen bir kulüpte gerçekleri tek başına savunmak düşer, sırtından hançerlenmiş bir kaptana.
Başı yukarıda, omuzlar dimdik.
Sevgilerin her dile çevrilen tercümesine eşlik edip.
Bir sürgün sayfasını çevirirken, efsanelerin köprüsüne kurulup. "Ya bizi de götür, ya sen de gitme" diye haykıranlara bakarak.
Kendisine gömme töreni düzenlemek isteyenlerin heveslerini kursaklarında bırakarak gidiyor.

* * *

Gönlü rahat. Kendisine karşı vefasızlık ortaklığı kuranlara bile minnet borcunu ödedi.
Sadeliğin içinde görkemli.
Alkışlar içinde heykel gibi.
Meydanı kukla oynatmayı seven krallara bırakıp. "Hüzün bende kalsın, kendinize iyi bakın" diye seslenip havaalanında.
Taraftarına karşı saygıya eğilmiş dallar.
Son vedası için, iadeli taahhütlü kartpostallar gibi gidiyor.

* * *

Alex de Souza… Muzaffer bir kumandan gibi ayrılırken şehirden.
Sevdalı bir martı gibi, Boğaz'ın sularına bakıp.
Onca uzun cümlelerden, onca özeleştiriden sonra, kaşını gözünü oynatmadan adam gibi.
Hatıraları öpüp başına koyarak.
Vefasızlık ayıbının üzerinde oturanları birbirlerine bırakarak gidiyor.

* * *

Yıllar sonra da olsa, Fenerbahçeli çocuklara anlatılacak destan gibi gidiyor.
Bütün çocuklardan daha çocuk.
Bütün sevenlerden daha yangın.
Uzun bir ayrılığın son hecesinin boğazında düğümlenmesi gibi.
İçine akıtıp gözyaşlarını.
Gözlerimizin ufkunda son bir bakış.
Ne kadar gururlu olsa da, yüreği kan revan!
8 yılda bir çiçek bile ezmeden.
Babil'in asma bahçelerinden sürülmüş bir 'bahçe'van gibi gidiyor.,

Emre Bol: Gelmez deniyordu
Fenerbahçe'nin Alex sevdası o imzayı atmadan 2 yıl önce başlamıştı aslında... Gazetelerin spor sayfalarında boy boy Alex resimleri basılıyor, haberler onun geleceğini müjdeliyordu. Brezilya'nın Cruzeiro kulübünde forma giyen yıldız futbolcunun bu beklentiden haberi dahi yoktu!
Haritada Türkiye'nin yerini dahi bilmeyen Alex nereden bilebilirdi bir gün İstanbul'a geleceğini ve Fenerbahçe'de efsane olacağını...

İTALYA'DA HÜSRAN
İtalya'nın Parma takımında kısa bir Avrupa macerası yaşadı. Büyük bir hayal kırıklığı yaşamıştı. İtalyan futbolu ters gelmişti ona. Uzun bir süre ülkesinden ayrılmayı aklından bile geçirmedi. Ta ki menajeri Juan Figer'in, "Sana Türkiye'den teklif var. Emin ol orada hiç yabancılık çekmezsin. Kendini Brezilya'da gibi hissedebileceğin tek yer" diyene kadar... Fenerbahçe Yönetimi ve özellikle dönemin teknik direktörü Christoph Daum Alex'e sarı-lacivertli formayı giydirmeyi çok istiyordu. Bu transfer için bütün şartları zorlamaya karar verdiler. Transfer girişimleri başladığında Alex'in geleceğine F.Bahçe yönetiminde bile inanmayanlar vardı. Başkan Aziz Yıldırım, "Dünya Kulübü" oluşturmayı kafasına koymuştu.
Bir yıl gecikti! Sporseverler onu 2003'te Fransa'da düzenlenen Konfederasyon Kupası'ndan tanımıştı. Türkiye ile aynı grupta olan Brezilya'da Ronaldinho dışında dikkat çeken bir başka oyuncu Alex de Souza'ydı. Adının F.Bahçe ile geçmesi herkesi ekran başına toplamıştı. Taraftarlar, "Bu Alex'i mi F.Bahçe alacak" diyor, bir kısmı inanıyor, bir kısmı da "Alamaz" diye ahkam kesiyordu. Öyle ya bu adamın ayağına top öyle yakışıyordu ki onu alsa alsa Milan, Barcelona, R. Madrid gibi devler alabilirdi. Yani Türkiye'ye gelmezdi. Alex geldi. Hem de ne geliş? Başkan Yıldırım'ın talimatıyla Brezilya'ya giden dönemin yöneticisi Hakan Bilal Kutlualp Saracoğlu'ndaki maç kasetlerini de yanına aldı. Menajer Figer, Kutlualp ve Alex İstanbul görüntülerinin ve maçların kasetleri izledi. Alex'in ağzından dökülen ilk cümle taraftarın muhteşem olduğuyla ilgiliydi.

ADAM GiBi ADAM
İlk Avrupa macerası hayal kırıklığı ile biten Alex, Brezilya dışına çıkmaya çekinir olmuştu. Yönetici Kutlualp'in Alex ve eşiyle konuşması, sıcak bir atmosfer oluşturdu, Alex fikrini değiştirdi.

VER ELİNİ İSTANBUL
Uçak İstanbul'a indiğinde gözlerine inanamadı. Binlerce Fenerbahçeli taraftar, "Alex" diye tezahüratlar yapıyordu. O günü dönemin idari menajeri Volkan Ballı anlatıyor: "Alex'in geldiği günü dün gibi hatırlıyorum. Menajeri Juan Figer, Hakan Bilal Kutlualp ve o zaman futbolcumuz olan Önder'le birlikte aynı uçakta geldiler. İnanılmaz bir kalabalık vardı. Taraftarlar Alex'i omuzlara almış, havalimanını tezahüratlarla inletiyorlardı. Bir ara az kalsın Alex'i yere düşüreceklerdi. Bir hamleyle yere düşmesini güç bela engelledik. Menajeri Figer ise kalabalıkta eziliyordu. Tanıştığımızda ilk sözleri taraftarla ilgiliydi. Böylesine muhteşem bir taraftarı hayatında görmediğini söylüyordu. O dönem çok iyi bir takımdık. Alex bize güç kattı.
Özellikle Luciano sayesinde takıma çok çabuk adapte oldu. İnanılmaz iyi bir eşi var. Böyle bir futbol profesörünün başarısının ardında kesinlikle eşi Danianne var. Alex'i hiç yalnız bırakmadı. Hazırlık maçlarına dahi geldi. Onların aile yaşantısı gerçekten özenilecek cinstendi. Allah herkese Danianne gibi bir eş nasip etsin. Ben Fenerbahçe'de iki kaptanla çalıştım. Biri Ümit Özat diğeri Alex... Alex yabancı olmasına rağmen takım arkadaşlarıyla ilişkisi mükemmeldi. Hep çok iyi bir kaptan oldu. Bazen Başkan Aziz Yıldırım gergin olurdu. Böyle zamanlarda dahi takım arkadaşlarının hakkını savunmaktan hiç çekinmedi. Hiç kimseyle sorunu yoktu. Fenerbahçe'nin efsaneleri arasında yerini aldı."

iTALYA'DA BiR YABANCI
1995 yılında Coritiba kulübünde başlayan profesyonel kariyeri ilk Avrupa deneyiminde hüsranla sonuçlanmıştı. Parma'da sadece yarım sezon kalan ve 5 maça çıkan Alex o günleri şöyle anlatıyor: İtalya'da aşırı yabancılık çektim. İnsanlara, yemeklere, kültürüne bir türlü alışamadım. Oynanan futbolun Brezilya sistemiyle alakası yoktu. Savunmaya dayalı bir sistem vardı. Hakemler sertliğe taviz veriyordu. Daha ilk antrenmanda orada başarılı olamayacağımı hissetmiştim." Bu deneyim Alex'in Avrupa hevesini söndürmüştü. Taa ki Hakan Bilal Kutlualp teklifi iletene kadar.