Tophahe'de bir süredir tam da sanat turu yaparken çok rahatsız olduğum bir konu bu yazının konusu... Doğrusunu isterseniz geçici Karaköy vapur iskelesine, Venedik'i anımsatan suyla ilişkisi o derece yakın, direkt ve bir o kadar da çalkantılı olması itibariyle kalıcı olmasını istediğim Karaköy vapur iskelesine adım atarak başlattığım bana mahsus sanat turumu, Ali Keman Paşa sokaktaki Endülüs ruhunu Karaköy ruhuyla karıştıran dekorasyonu ve coolluğuyla İstiklal'deki tüm rakiplerine fark atan Julius Meinl kafede oturup bir kapuçino içerek taçlandırıyorum. Mana'da yeni sergi hazırlığı vardı bu sefer... Artsumer'de ise Burcu Gökçek solosu...
Yıllar önce yaşadığı apartmanda yaptığı sergisiyle bu köşeye konu olan Gökçek'in sergisi, sanatçının o zamandan bu zamana artı bir üretimde bulunmamış olmamasıyla ilgimi çekmedi. Tophane'ye tırmanırken Pi Artworks ve Daire'nin sıklıkla yaptığı ve aslında hoşuma gitmeyen bir tavrı fark ettim. PG'nin tam olarak uygulamadığı bu tavır, iki galerinin de ayakkabı mağazası gibi yaptıkları sergiden bir işi vitrine yalnız ve çok seyirlik taşıma alışkanlıklarıydı. Vitrine konan sergiyle ilgili afiş olmayıp işin kendisi olunca iş iş olmaktan çıkıyor. Bunu fark ettim. En cezbedici, sokaktaki insanı çekeceğini düşündükleri işi de buraya yerleştirmeye doğal olarak özenen galericiler büyük bir hata yapıyorlar. Hem serginin bütünlüğünü hem de sergiyle ilgili merak duygusunu söndürüp içeriyi aksine merak etmememizi sağlamış oluyorlar. Bir yerleştirme olarak çok beğendiğim Özgül Arslan sergisi için de bir önceki Tunca Subaşı sergisi için de şimdiki Ümmühan Yörük sergisi için de geçerli bu dediğim... Beyaz vitrin beyaz küpten de beter bir mekan. İçine aldığı işi, gözle bakılır değil bakılır ve geçilir olmaktan öteye taşıyamıyor. Hem izleyiciyi içeriye sevk etmiyor hem de sanatçının kurgusuna ister istemez müdahale ederek onun cümlesinin vurgusunu azaltıyor. Ya bu beyaz vitrinler kararmalı ya da vitrinse vitrin gibi öyle gözlere hitap etmeli!
Ümmühan Yörük'e gelince... O ve onun gibi kumaş ya da diğer el işi malzemelerle çalışan genç arkadaşların malzemelerine yaklaşımlarındaki tespit ettiğim semptomlar bir başka yazının konusu...