Genelkurmay Başkanı Org. İlker Başbuğ'un konuşmasını, ' Ergenekon avukatlığı' olarak görmüyorum. Ayrıca ne medyayı hizaya getirdi, ne de kuşkuları giderebildi.
Başbuğ'un en net konuştuğu konu, bedelli askerliğin olmayacağıydı; o bile "Bedelli isteriz" diyen kesimi susturamadı.

***
Başbuğ kızsa da gerçek ortada: Kazılan arazilerden silahlar ve mühimmat çıkıyor.
"Bu silahların bizimle bir alakası yok" demesi inandırıcı gelmiyor.
İnandırıcılıkta niye güçlük çekiyor?
Çünkü tersini söyleyemez!
"Evet, silahlar bizim kuruma ait" dediği anda, bazı kesimlerin ona çok fena yükleneceğini biliyor.
Ancak dikkat buyurun: Bir itiraf durumunda, hücumundan korktuğu kesim; demokratlar değil.
Onun asıl korktukları, kurumdaki Ergenekon dostları ve onların sivil bürokrasideki uzantıları.
Tepki biçimindeki fark ise şurada:
* Silahların ordudan çıktığını itiraf ederse, demokratlar, "Kim çıkarmış, nasıl çıkarmış, nerede kullanacakmış, peşine düş, bul ve teslim et" diyecek. (Bu ' daha fazla çalış' demektir.)
* İçeriden gelen eleştiride ise kurumun onurunu ve sırlarını koruyamadığı, sivillere ve gericilere taviz verdiği, beceriksiz olduğu, makamını dolduramadığı söylenecek. (Bu ise ' koltuğu bırak' anlamına gelir.)

***
Başbuğ'un durumu, bana Davos çıkışını yapan Erdoğan'ı hatırlatıyor.
Başbakan, Cumhurbaşkanı Perez'e demediğini bırakmadı ama Türkiyeİsrail ilişkilerinde temel bir değişiklik olmadı.
Org. Başbuğ döneminde de benzeri şeyler oluyor:
GK Başkanı serzenişlerini dile getirirken; süreç devam ediyor:
Silahlar, bombalar, mühimmat bulunuyor. Darbe hücreleri ortaya çıkarılıyor, muvazzaf subaylar ve askeri öğrenciler soruşturmaya uğruyor, tutuklanıyor.
Türkiye'nin bugüne dek gördüğü en yaygın darbe şebekesine ilişkin soruşturma ve dava devam ediyor.
Bu şartlarda Başbuğ'u ' avukat' ilan etmek, haksızlık olmaz mı? Ayinesi iştir kişinin!