Dün sekiz yüz elli altıncı kere yeniden öğrendik: Atatürk'ün sevdiği şarkılar varmış.
Safiye Ayla'yı dinlermiş ama bu konuda ulema arasında ihtilaf vardır, "paravanın arkasından mı önünden mi" şeklinde... Bir diğer tartışma konusu da "içkisini sarı leblebiyle mi yoksa beyaz leblebiyle mi içerdi" şeklindedir.
Bakalım nelermiş o şarkılar, belki bilmeyen kalmıştır:
- Kimseye Etmem Şikâyet, Ağlarım Ben Halime...
- Mani Oluyor Halimi Takrire Hicabım...
- Havada Bulut Yok, Bu Ne Dumandır?...
- Dayler Dayler...
- Cana Rakibi Handan Edersin...
- Aliş'imin Kaşları Kara...
- İzmir'in Kavakları...
- Şahane Gözler Şahane, Hüznüne Yoktur Bahane...
- Sigaramın Dumanı, Yoktur Yarin İmanı...
- Asker Yolu Beklerim, Günü Güne Eklerim...
- Çile Bülbülüm Çile...
- Değirmene Un Yolladım...
- Şu Dalmadan Geçtin mi, Soğuk Sular İçtin mi?...
- Pencere Açıldı Bilal Oğlan, Piştov Patladı...
- Yanık Ömer...
- Fikrimin İnce Gülü, Kalbimin Şen Bülbülü...
- A Benim Mor Çiçeğim, Sen Doldur Ben İçeyim...
- Vardar Ovası, Kazanamadım Sıla Parası...

*** Evvelce de sormuştum, şimdi de soruyorum:
Türkiye'yi kesin ve radikal biçimde Batı uygarlığına geçiren, hatta bu amaçla bir dönem radyoda "Türk Sanat Musikisi" olarak bilinen müzik türünü de yasaklatan Büyük Önder, bu "devrimi" kendi özel hayatında niçin gerçekleştirememişti?
Cumhuriyet balolarında tango çalınmasını emreden ve kendisi de çeşitli hanımları dansa kaldırarak bu müzik türünün yayılmasına önayak olan Atatürk, hiç mi tango dinlemezdi yahu?
O dönemin yıldızları Carlos Gardel, Maurice Chevalier falan?
Peki ya klasik Batı müziği?
Bu iş biraz, Stalin'in Amerikan filmlerini yasaklayıp Kremlin'deki özel salonunda vurdulu kırdılı kovboy filmleri seyretmesine benzemedi mi?
Bunu sormuştum, bir büyüğüm "zevkler ve renkler tartışılmaz" gibilerden pek politik bir cevap vermişti.
Ben şaklaban olduğum için tekrar sorayım dedim.