Anayasa Mahkemesi'nin DTP'yi kapatma kararı üzerine başlayan tartışmalar da, her sorun gibi kavram kargaşasına konu olabilir.
Kapatma kararı üzerinde tartışanlar karşılıklı iki cephede savlarını seslendirmekteler.
Birinci cephenin sözcüleri "Bu karar hukukidir" derken, karşı cephedekiler de "Bu karar siyasidir" demekteler.
Bu noktada kavram kargaşasına son verebilecek bir yaklaşım, Murat Belge'nin Taraf'taki yazısından alınabilir.
Şöyle yazmıştı Belge:
-Kurum (Anayasa Mahkemesi) bir karar daha verdi, bir parti daha kapattı. Bu kararın "yasallığı" nı tartışmaya niyetim yok. Türkiye'de siyasetle ilgili yasalar "hukukî" değildir. Onun için muhtemelen "kitapta yeri" vardır.
Evet... Sade yargı kararları değil idari kararlar da "Yasal" olabilir.
Ama yasallık, "Hukuki"liği beraberinde getirmeyebilir.
Mahkeme kararları yasalara uygun, yasalar da anayasaya uygun olabilir.
Ama bakarsınız anayasa evrensel hukukun temel ilkelerine uygun olmayabilir. Bu uyumsuzluktan doğan siyasi sorunlara da "Siyaset" çözüm üretir.
Kanunlar ve hukuk "
Kanun Devleti", "Hukuk Devleti", "Devlet Hukuku", "Hukukun Üstünlüğü", "Üstünlerin Hukuku" ve benzeri kavramları bu vesile ile yeniden yerli yerlerine oturtmayı deneyebiliriz.
Örneğin İspanyol yasalarına göre yargı Batasuna'yı kapatabilir.
Burada sorulması gereken soru "Yargı İspanya'da kaç tane daha parti kapattı" olmalıdır.
Mesela Saadet Partisi Genel Başkan Yardımcısı Şevket Kazan DTP'nin kapatılması hakkında şöyle konuşmuş:
-Milli Görüş çizgisinde siyaset yapmış kişiler olarak defalarca partilerimiz kapatıldığı için, kapatılmanın ne demek olduğunu çok iyi biliyoruz. Geçmişte bizim partilerimiz kapatılırken hiçbir şiddet eylemi söz konusu olmadığı halde şiddet kullanmış gibi gösterilmiş olmamız tamamen bir senaryodan ibaret oldu.
Anayasa Mahkemesi'nin DTP'yi kapatan kararına ilişkin tartışılması gereken bir başka mesele de "Zaman"a ilişkindir.
Milliyet'te Taha Akyol'la konuşan Anayasa Mahkemesi Başkanı Haşim Kılıç "Leyla Zana'ya niye yasak koydunuz" sorusuna şöyle cevap vermiş:
-Başsavcılığa sorarak... Çünkü kayıtlar oradadır. Başsavcılığın iddianamesinde Leyla Zana üye olarak görülüyordu. Mahkememizin raportörleri bununla yetinmedi, Başsavcılık'tan yeniden sordular, iddianamede ismi geçen 221 kişinin tamamı üye mi diye... Başsavcılığın gönderdiği yeni listede iki kişinin üye olmadığı, bir kişinin de öldüğü anlaşıldı; bunları çıkardık. İşte bu ikinci listede de Leyla Zana yine üye olarak görülüyordu.
Son iki yıl yok
Taha Akyol'un bu söyleşi üzerine vardığı yargı da şöyle:
-Karardan ılımlı kanadın zarar gördüğü, aşırıların güçlendiği maalesef doğrudur! Karardan sonra mesela Ahmet Türk ve Aysel Tuğluk, tabanlarına sağduyu tavsiye edip "demokratik siyasetin devam etmesini" isterken, Emine Ayna, Nezir Karabaş gibi 'azgınlar' "Meclis'in çözüm yeri olmadığını" ve "Meclis'ten çekilmek gerektiğini" savunarak PKK'nın çatışma siyasetine bir kere daha destek verdiler! Fakat burada kusur mahkemenin değildir. "İrtica" söz konusu olunca öküzün altında buzağı icat eden Başsavcılık, DTP davasında son iki yılı görmezden gelerek ek iddianame hazırlamadığı için Emine Ayna gibiler hakkında bir talep yüce mahkemeye gelmemiştir.
Bir çözüm önerisi
Partilerin kaderini başsavcıya bırakan "yasallık"a karşı ne yapılabilir derseniz, buna da Doç. Dr. Serap Yazıcı, Yeni Şafak'a yaptığı açıklamada şu çözümü öneriyor:
-Birçok Avrupa ülkesinde partilere dava açma yetkisi Meclis, Bakanlar Kurulu gibi siyasi organların yetkisinde. Türkiye'de kanun bu yetkiyi Cumhuriyet Başsavcısı, Bakanlar Kurulu ya da Adalet Bakanı'na veriyor. Bugüne kadar hep Başsavcılar resen harekete geçti. TBMM üye tam sayısının 1/3'nün veya hükümetin istemi üzerine Başsavcı dava açma yetkisini kullanır' biçimindeki düzenleme bence sıkıntıları çözer.
