Kurşuna dizilmek üzere idam mangasının karşısına getirilen Temel'in gözlerini bağlayan subay "Son sözlerini söyle" demiş. Temel de "Bu bana ders olsun" diyerek son sözlerini söylemiş. Bazı toplumlar da yaşadıklarından ders aldıklarını zannederek "Bu bize ders olsun" derler. Oysa felaketlerine sebep olan yapısal bozuklukların fonksiyonerleri, yeni felaketlerin senaryolarını yazmaya devam etmektedirler.
Özal noktayı koymuş muydu?
Mesela biz Başbakan Turgut Özal, Genelkurmay Başkanı Öztorun'u emekli edince, Türkiye'de artık bir daha askeri darbe olmayacak sanıyorduk. Başbakanlar genelkurmay başkanlarını görevden alabilirlerse, sanki rejimimiz bir anda seçilmişlerin ülkeyi yönettikleri "Demokrasi" olacaktı.
Süreç bitmemişti
Bu olay sonrasında yaşadıklarımızı hatırlayın... Özal'ın Öztorun'u emekli etmesinden sonra da 28 Şubat benzeri postmodern darbe veya 27 Nisan e-muhtırası, Gezi Kalkışması, 17-25 Aralık baskınları benzeri darbe girişimleri yetmemiş gibi, bir de 15 Temmuz darbe girişimi olmadı mı?
FETÖ'cü sapkınlar
Demek ki yapısal bozuklukları tam düzeltememişiz. Demokrasimizi Kemalist ideolojinin sapkınlarından korumaya çalışırken, FETÖ'cü sapkınların Silahlı Kuvvetler'e de yerleştiklerini görememişiz. Şimdi sosyo-politik yaşamımızın FETÖ'yü devletten temizlemenin ne kadar daha süreceği sorusuna kilitlenmiş olması, söz konusu gelişmelerin doğal sonucudur. Bu arada kuru ile yaşın bir arada yanmaları da, kaçınılmaz bir durumdur.
Sanki hepsi aynıydı
Ancak biz geçmiş darbelerle 15 Temmuz darbe girişimi arasındaki farkları saptamaya çalışırken, dış dünyanın yorumcuları bu farkları görmüyordu bile. Çünkü bazı coğrafyalardan askeri darbe haberleri geldiğinde bunlar "Yine" denilerek haberleştirilir. Tayland veya Türkiye bu tür haberlerin konusu olurlar. Ve askeri darbelerin arkasında bu tür ülkelerde genellikle ABD bulunduğu için de dış dünya bu rejimlerin meşruiyetini pek tartışmaz. Mesela Mısır'daki Sisi darbesi, sanki hiç olmamış gibi davranılır.
FETÖ ve Amerika
Şimdi bizim önümüzde "FETÖ neden hâlâ ABD tarafından korunuyor" ve "Türkiye'deki demokrasinin seçilmişleri neden ABD tarafından pek sevilmiyor" soruları var. Bunların cevabını bulmadan geçmiş felaketlerden ders aldığımızı söyleyemeyiz. Ve birilerinin "Bir gece ansızın gelebiliriz" şarkısını İngilizce mırıldandıklarını da herhalde duyabiliriz.
