Aziz Yıldırım, Aragones'ten bir şey olamayacağını anlayıp, Daum ile anlaştıktan sonra seçimi doğru bulduğumuzu belirttik. Çünkü bu kez mantıkla örtüşen bir karar vermişti. Şampiyonluğu hedef olarak seçmiş ve takımına buna en kısa yoldan götürecek teknik adamla el sıkışmıştı.
Fenerbahçe'yi altı yıl geriye götüren bir karardı. Avrupa'da şampiyonluklar hedef olmalıyken, Türkiye'de birincilik son durak olarak seçilmişti. Hiç olmazsa, "geçen seneden daha iyi takım kurduk" veya "Fenerbahçe'yi dünya takımı yapacak hoca" gibi hamasi sözler de söylenmedi.
O günlerde Daum'un yine herkesi çıldırtan futbol oynatacağını, sahadaki oyunu kimsenin beğenmeyeceğini, Avrupa'da iyi sonuçlar alınmayacağını, genç futbolcuların gelişiminde ilerleme sağlanmayacağını ama takımın şampiyonluğa oynayacağını da belirttik.
Sevgili Mehmet (Demirkol) bu yönde bir yazı kaleme aldıktan sonra, Mustafa Kocagül isimli okuyucumdan bir mail geldi. Bir spor blogunda aslında Daum'un ne kadar çok genç yetiştirdiği yönünde örnekler veriliyordu.
Çok güldüm.
Örnekler doğruydu ama Daum'un Beşiktaş'a gelmesi ile birlikte mazide kalmış gelişmelerdi.
Tayfun Korkut'u beğenmeyen ve Fenerbahçe'ye kazandıran o dönemin Beşiktaş teknik direktörü Daum'du.
Bugün Milli takım'ın kalesini koruyan Volkan Demirel için "Bana kabuslar gördürüyor" diyen de Daum'du.
Udinese'nin ve İsviçre Milli Takımı'nın en önemli orta saha oyuncularından Gökhan İnler'i deneyip de, hiç beğenmeyen kimdi acaba?
Sahi; Servet Çetin'i veya Nobre'yi ne için bırakmıştı Fenerbahçe?
Keşke Daum incelemesini yapan arkadaşlar, ilk anda aklıma gelen bu isimleri de merak etselerdi.

MADALYONUN ÖBÜR YÜZÜ
Daum'un bu konudaki hikayesi aslında ilginçtir. Doğru mu bilemiyorum ama bir efsaneye göre, Stuttgart'ı çalıştırırken, son 20 dakikaya 2-0 önde girdiği bir maçta, oyuna iki genç oyuncu birden sokar. Bu oyuncuların hatalarıyla 90 dakika 2-2 biter. Bu maç sonrasında Daum, "Bir daha genç kazanmayı bana kimse teklif etmesin" der. O günden beri de skor için oynatır takımını.
Bu da madalyonun öbür yüzü olabilir...