Bugün pazar...
PKK,
Ve siyaset olmasın,
Bugünkü yazıda…
Biraz tebessüm olsun,
Biraz da düşündürsün istedim.
Bir yanlışı da,
Düzeltemeye çalıştım.

Karadeniz fıkraları denince akla 'Temel' gelir.
Ama aptallıkla ilgili,
Salaklıkla ilgili,
Avanaklıkla ilgili,
Karadenizliyi küçük düşüren
Ne kadar fıkra varsa,
Hepsini Temel'e uyarlamışlar. Aslında Temel tam tersidir.
Yaratıcıdır. Uyanıktır.
Çalışkandır.
Hırslıdır.
Bağımsızdır,
Emir altına da girmez,
Yükselmeyi sever.
Duygusaldır,
Ve âşıktır.
Mesela sıla özlemimi, Şu dizelerle anlatırım hep:
"Cankurtaran'dan bir bakış savurur
Borçka'ya doğru gözlerim
Yeşile boğulur Sarı mahkûm eder yüreğimi.
Aşık olurum mavisine Denizin.
Kara desem
Kaderim gibi kara değil
Bir sana
Bir de
Yosun kokusuna
Hasret kalır nefesim
Üzülürüm..."
Bizum uşaklar, Keskindir, Pratik zekâlıdır.
Hiperaktiftir, Saftır da, Ama samimidirler.
Olaylara farklı bakıp farklı yorumlarlar.
Kendine özgü mizah anlayışı, Fıkraların esin kaynağıdır.
Aslında fıkralar, Yaşanmış kısa öykülerdir. İşte size iki örnek:
Hâkim Temel'e sormuş:
- Hanımının kafasına niye sandalyeyle vurdun?
Temel cevap vermiş:
- Ne yapayım hakim bey masa çok ağır idi!…
Milletvekili, Trabzon'un köylerinde seçim gezisine çıkmış.
Köylülere propaganda yaparken,
Bizim Temel emice dayanamamış:
- Kusura kalma uşağum.
Sana değil okuma yazma bilen birine oy vereceğum.
Politikacı şaşırmış:
- Benden alâ okuma yazması olan adam mı bulacaksınız.
Hayatım mekteplerde geçti.
Temel emice durur mi?
- E uşak geçen dönem seni seçtuk. Gittun, arkandan 15 mektup yazdım. 3 de telgraf çektim, bir cevap alamadım.
Demek ki okuma yazması yok dedim. Şimdi okuma yazması olana oy vereceğim… Son sözüm budur.
Yeryüzündeki tüm kültürlerin fıkralarını inceleyip sınıflandıran Röhrich, 35 ayrı fıkra kalıbı olduğunu tespit etmiş.
Röhrich, zaman, mekân ve kahramanları değiştirilerek dil ve kültürler arasında yolculuk eden bu kalıpların tamamının Temel fıkralarına adapte edildiğini belirtiyor. Sert görünümlü Karadenizli, Aslında çok duygusal ve sevgi doludur.
Yöresel türkülerindeki tasvirler de bunun kanıtıdır.
İşte örnekleri, Dumanliyim dumanli
Dağlarun başi gibi
Yosun tutti yüreğum
Derenin taşi gibi

Virane kalsun dağlar
Dereler çağlamasun
Dertleruni ver bana
Gözlerun ağlamasun
Karadenizli kemençe sanatçısı
Apolas Lermi de sevdiğine Mektupla şöyle seslenmiş:

Mektup yazdum sevdama,
Okusun heceleri,
Geleceğum akluna,
Cuma geceleri,
Mektubumun uçları,
Bağlamadur bağlama
Ben yazarken ağladum,
Sen okurken ağlama,
Mektup yazdum kış idi,
Kalemum gümüş idi,
Okuyan incinmesun,
Yüreğum yanmiş idi…
Bir sevgi,
Bir hasret,
Ancak bu kadar
Temiz ve saf anlatılabilir.
Aslında güzel yurdumun,
Temiz yürekli insanlarının,
Hiçbirinin ağzından kötü söz çıkmaz ki...