Onlar Türk futbolunun yıldızları. Milyonlarca genç çocuk idol olarak onları kendilerine örnek alıyorlar. Tipleri sevimli, oynadıkları takımların en etkili futbolcuları. Ama son yıllarda her ikisinin de davranışlarına baktığımızda durumları içler acısı. Kesinlikle iddia ediyorum ki, her ikisinin de psikiyatrik yardıma ihtiyaçları var.
Çünkü onlara birileri ' dur' demezse sonları çok daha vahim olacak. İsviçre maçında olayları çıkartanların başında Emre geliyor. Oradan İngiltere'ye gidiyor, ırkçılık suçlamasıyla karşı karşıya kalıyor. Türkiye'ye geliyor Antep'te rakibine " Senin boğazını keserim" hareketini yapıyor. Her maçta kavganın içinde o var. Ne zaman kafasını 45 derece yana bükse, ne zaman gözlerini fal taşı gibi açsa ve o sağ işaret parmağıyla rakibine yönelse " İşte yine bir Emre klasiği " diyoruz. Ya Arda'ya ne demeli? İyi yaşamadığı bir gerçek. O da adeta "Ağır abi" olmuş durumda. Soyunma odasına gitmek için zavallı güvenlik görevlisini tartaklayıp, küfür ederek içeriye girmeye çalışıyor. Maçlarda yaptıkları ortada. Facebook'a düşmüş görüntüleri de öyle. En son olayda da o ve arkadaşı İstanbul Yeşilköy Havaalanı'nı birbirine katıyor.

UFAK DAĞLARI BİZ YARATTIK
Bu rezillik daha ne kadar sürecek. Aslında onlar için üzülüyorum. Onları fazla da suçlamamak lazım. Her ikisi de mütevazı ailelerin çocukları olarak şan, şöhret ve parayı buluverdiler. Toplum tarafından şımartıldılar. Kulüplerinin idarecileri bile onlarla yemeğe çıkıp, görüntü verebilmek için adeta yarışıyorlar. Tüm bunların doğal sonucu olarak da pek tabii her ikisi de " Ufak dağları biz yarattık" demeleri kaçınılmaz oluyor. Ama her ikisinin de futbolcu olarak yaşamaları ve saygınlıklarının devamını istiyorlarsa toparlamaları şart. Yöneticilerine de büyük görev düşüyor. Ne yapıp edip, bu çocukları bu çamurdan kurtarın.