Bursa'da yayımlanan aylık şiir ve eleştiri dergisi Akapalta, 'Jüri sırt kaşımacılığı -ruh okşamalığına son' başlığı altında edebiyat ödüllerini sorguluyor. Yazının ana fikri şu: Ödül için "yarışmaya katılan dosyalarda, kitaplarda şu ya da bu şekilde jüri üyelerinden birine, ikisine, üçüne ya da tamamına şirin görünme yanlısı öğeler bulunuyor da kimsenin kılı kıpırdamıyor." Sonra da bu 'şirin görünme yanlısı öğeler' sıralanıyor. Birincisi, yarışmaya katılanların jüri üyelerine göndermelerde bulunması... İkincisi, jüri üyelerinden alıntılar yapılması... Üçüncüsü, jüri üyelerine şiirler adanması... Bunu önlemenin gerekçesi olarak da jüri üyelerinin 'sahih' üyelerden seçilmesi üzerinde duruluyor. Doğrudur, seçici kurul üyeleri sahih ve sahici olmalıdırlar. Fakat seçici kurul üyeleri kadar, yarışmaya katılanların da sahih ve sahici olmaları gerekmez mi? Ömrümün yarısı neredeyse seçici kurul üyeliği ile geçti. Thomas Bernhard'ın Yapı Kredi Yayınları arasında çıkan Ödüllerim kitabında söylediği gibi ben de 'ödüllerin onurlandırma olmadığını, onurlandırmanın sapıklık olduğunu' düşünür hale geldim. Şimdi bir şair düşünün, aynı zamanda genç şairlerin de kitaplarını basan bir yayınevinde editör. Kitabını bastığı o genç şair için bir önsöz yazıyor ve şiirinin ne kadar değerli olduğunu vurguluyor. Oysa biri daha henüz şiirin başlangıcında, öteki usta şair düzeyinde... Sonra bir bakıyorsunuz, ikisi de aynı yarışmada ödüle aday... Soruyorum şimdi, hangisine ödül verirsiniz? Bir başka konu, yarışmaya katılan kitap ve dosyaların niteliği... 'Niteliksiz'liği demiyorum, sonuçta kitap olarak basılmış şiirler bunlar. Ama dün de, bugün de yazılan şiirden başka türlü şiirler... Ne dünün, ne bugünün şairlerinden bir esinti yok mısralarında. Eminim ki, adına ödül konan, mesela bir Cemal Süreya'nın, Melih Cevdet'in, Ceyhun Atuf'un tek bir şiirini okumamışlar, adlarını dahi duymamışlardır. Ama çaresi yok, ödüller her zaman var olmuştur ve olacaktır da... Sahihliği ve sahteliği üzerine tartışmalar da her zaman sürecektir.