Gelin isterseniz 35 yıllık özleme son veren o müthiş Yunan galibiyetine geri dönelim öncelikle. O gece o çok üst düzey performansı ortaya koyarken zihinsel, fiziksel ve ruhsal anlamda büyük bir güç, büyük bir enerji harcadık. Değeri çok büyük olan böyle bir maçı kazanmanın sonrası bile apayrı bir duygusal yoğunluk. Çoğu oyuncumuz için hafta içi Avrupa Kupası, hafta sonu lig maçları bir yaşam biçimi yıllardır. Ama bu şampiyonayı ele alırsak iki hafta boyunca neredeyse her gün oynamak çok daha farklı bir yoğunluk. Yunan zaferi ile iyice gerilen sinirleri çok güzel kontrol etsek de unutmamak gerekir ki en sonunda bizimkiler de etten kemikten oluşan birer insanoğlu. Böyle bir yoğunluk sonrası Porto Riko karşısında da süper bir performans beklemek biraz haksızlık olacaktı. İyi takımlar zor gecenin de liderini bulur, kötü oynarken de kazanmayı becerebilir.
Dün için çok doğal olan iniş çıkışları ta ki, son topa kadar yaşasak da oyunun değişik sürelerinde değişik oyuncular, özellikle bireysel mücadele çıkışlarını göstererek, bu günün de başarı ile geçilmesini sağladılar. Özellikle 4. çeyrek başında da büyük taraftar coşkusu gecenin uyanışına müthiş değer kattı. Çok zor ribauntları üstün savaş gücüyle tarafımıza kazandıran Ersan, Kerem, Semih, Ömer Aşık oyunda canlı kalmamızı sağladılar. Tamamen sokak basketbolu anlayışı, koş-koş-at düzenini oynayan Porto Riko'yu bir gece öncenin gizli kahramanı Kerem Gönlüm'ün yine mücadele önderliğinde sonuna kadar kazanma arzumuzu ortaya koyarak başarıyla geçebildik. Bazı oyuncular yaz idmanlarında gelişir bazı oyuncular sezon içinde bazı takımlar playoff'larda... Bu tip uzun şampiyonalarda çok fazla görülmese de bazen takımlar bir üst kategoriye çıkış yapar. Ülkemizdeki şampiyonada rakiplere, rakip seyircilere, hakemlere ve FIBA'ya alışageldiğimiz Türk deyimiyle 'dosta düşmana' bir madalya adayı olduğumuzu kabul ettirdik artık. Bu bizler için sadece prestij değil ileriki maçlarda ayrı bir kolaylık unsuru da olacak.