Halk arasında, özellikle kaybedilen maçlar sonrasında, çok kullanılan bir deyimdir, "Futbolun adaleti yok ki"... Bence futbolun da var, basketbolun da, voleybolun da, buz hokeyinin de...Unics Kazan son sekize kalma yolunda, bütün sezon inanılmaz doğru işler yapıp, mücadele verdi... Sezon boyunca, 4-5 kişinin omuzlarına yükledikleri ağırlık artık kolay taşınmaz hale gelince, Rusya Beko Pro Lig'de de beklenilmeyen bir iki mağlubiyet alsalar da, sonunda Euroleague'de sezon boyu süren arzu ve azimlerinin karşılığını aldılar... Maalesef, adaletin tecellisi de çekiştikleri Fenerbahçe Ülker'in elenmesiyle gerçekleşti. Bence, 'iddaa' tahmincilerinin deyimi ile Panathinaikos ve Fenerbahçe Ülker galibiyetleri, 'Evini sat, oyna' dedirtecek cinsten idi. Nerede ise, yoncalı kulüp logosunu, Final Four logosunun yanına işlemiş olan Panathinaikos, son eşleşmede ev sahibi dezavantajı ile Barcelona'nın eline düşmemek için mutlaka kazanmak zorunda idi. Bizim maçta da, Armani'nin galibiyete hiç ihtiyacı olmaması, bizim için ise 'do or die game' olması, tüm başarı ihtimallerini sarı-lacivert gösteriyordu, komşunun katkısı ile...
Maç sonrası röportajında, Kaya, "Hiç birimizin özgüveni yok" söylevi ile benim anlayabildiğim kadarı ile okları Spahija'ya yöneltse de o seviyelere gelmiş, basketbolun profesyoneli ötesinde tecrübe kazanmış ve de böyle bir başarıyı ekran karşısında belki de ayakta bekleyen milyonlarca taraftarın var ise, kim senin özgüvenini elinden alabilir ki...

ELENİRSEN, BARÇA'YA ELEN
Mutlaka takım kaptanından da öte, liderliğini de yapan Ömer'in eksikliği, Ukic'in, Mirsad'ın sakatlıkları can yaktı ama yine de seyircisiz bir salonda, antrenman ortamında Milano'ya yenilip elenmek yerine, en kötü ihtimalle Final Four yolunda, Barcelona'ya elenmeli idi Fenerbahçe...