Burası da "çadır restoran." Yemekler "gezici aşevinden... Bir sivil toplum örgütünden."
Yemektekiler hemen bize yer gösteriyorlar:
- Buyurun... Yemek saati... Allah ne verdiyse birlikte yiyelim.
Teşekkür ediyoruz... Oturmuyoruz... Hemen alınıyorlar. İnsanımız bu işte... Çorbasını ekmeğini bölüşmeye öylesine hazır ki... Duygulanmamak mümkün mü?
