Hikâyeyi kitaptan aldık...
Erzurum'da bir adamın 100 koyunu varmış.
Koyunları, kış aylarında bakması için, pazarlıkla bir çobana bırakmış.
Adam kış boyunca koyunlarını düşünüp, "bazıları ikiz doğurur... İlkbaharda en az 200 koyun teslim alırım" diye hayale dalmış.
Aylar geçmiş, ilkbahar gelmiş.
Adam ümit içinde çobanın köyüne varmış.
***
Çoban, kulübesinin önünde bir koyun postuyla uğraşmaktaymış
. "
Selâmünaleyküm çoban" demiş.
Çoban da karşılık vermiş:
- Eleyköme selem, benim begim sen sefa gelmişsen, gözüm üstüne gelmişsen.
***
Adam "
benim koyunlarımdan ne haber" diyerek, konuya girmiş.
Çoban "
dersine iyi çalışmış... Vereceği yanıtı önceden hazırlamış."
"
Beg efendi" diye söze başlamış:
- Gök patladi, yüz koyundan doksani çatladi.
- Ne dedin sen ula?.. Ne dedin?
***
Çoban sakin sakin "
hesap vermeyi" sürdürmüş:
Vallah begim dediğim gibi... Gök patladi, doksan koyun çatladi.
Sonra begim... Beşini verdim kasaba.
Eh sen beysin, üçünü de sayma hesaba.
Allah sana uzun ömür versin, daha dün gece geberdi koyunlardan birisi.
Aha önümde, yüz koyundan geri kalan bir tanesinin derisi.
***
Adam çıldıracak olmuş.
Çobanı boğmamak için kendini zor tutmaktaymış.
Sağa sola bakınmaya, çobanı dövmek için sopa aramaya başlamış.
Bu sırada köşedeki bir çanak yoğurt gözüne ilişmiş.
Adam o öfkeyle yoğurt çanağını kaptığı gibi çobanın kafasına geçirmiş
***
Çobanın suratını gözünüzün önüne getirin artık.
Saçı başı, gözü kaşı, bütün yüzü bembeyaz... Yoğurda bulanmış.
Çoban ise son derece sakin...
Sanki hiçbir şey olmamış.
Ve çoban ellerini göğe doğru açarak Allah'a şükretmeye başlamış:
- Sana şükürler olsun yüce Rabbim... Alnımın akıyla yüz koyunun hesabını vermişim.
***
"
Hikâyeyi" kitabın kırkıncı sayfasından aldık:
Erzurum Fıkraları... Ankara-Erzurumlular Vakfı yayını... İhsan Coşkun Atılcan...1994.
