Rahmetle analım ve Nazmiye Demirel ile ilgili birkaç şey daha anlatalım.
İhtilal sabahı... Hamzakoy'a gitmek üzere evden çıkarlarken... Demirel eşinin elini tuttu ve dedi ki:
- Nazmiye... Tekrar söylüyorum... Israr ediyorum... Benimle Hamzakoy'a gelme.
- Nedenmiş o?
- Dün... 11 Eylül günü... Önümde selam duranlar, yarın beni iter kakarlar... Bunu görür üzülürsün... Onun için istersen sen gelme.
Nazmiye Hanım'ın gözleri nemlendi ve "Hayır" dedi:
- Sen neredeysen ben de oradayım... Benim yerim senin yanın.
