David Carradine'in ölüm haberini tekrar tekrar okudum. Her okuyuşta, çocukluğumun bir paçası ile vedalaştım. O benim kahramanımdı. Beyaz gözlü hocası "Bak Çekirge..." diye başlayan söylevlerinde sadece ona değil, ekran karşısına mıhlanan bizlere de hayat dersi verirdi. Çekirge; iyi dövüşür, iyi silah kullanırdı. Ama bu yeteneğini sadece hak eden zalimlere gösterirdi. Onun dışında sakin, bilge, sağduyulu, nazik biriydi. Bu özellikleriyle benim çocukluk idolümdü. Onu bir otelin banyosunda asılmış olarak hayal edemedim. Tibet'te, 70 küsur yaşının olgunluğuyla, meditasyon yaparken gözlerini kapamalı ve bir daha açmamalıydı... Bu ölüm sana yakışmadı Çekirge...