atv'de Kenan Işık'ın sunduğu "Dünya Bir Oyun Sahnesi"ni büyük bir keyifle izliyorum. Oraya konuk olan oyuncular kendilerini sıcak bir ev ortamında hissediyorlar. Zira evsahibi olarak karşılarında "oyunculuk" sanatının ruhunu, işleyişini, zaaflarını, zorluklarını birebir yaşamış bir duayen var. Kenan Işık, adeta konuklarının yüz mimiklerini referans alıp, sohbeti yönlendiriyor. Böyle olunca da konukları "rahatlayıp" sadece ve sadece "kendileri" oluyorlar. Işık'ın hissettirmeden yansıttığı bu "terapi" etkisiyle ortaya hesapsız, kaygısız, oynamayan, kasılmayan, "sahici" karakterler çıkıyor. Bu hafta "Kolpaçino" filminin oyuncuları Aydemir Akbaş ve Şafak Sezer konuktular. Aydemir Akbaş'ın bulunduğu her ortamda olduğu gibi söz, dönüp, dolaşıp yine 70'lerin seks filmi furyasına geldi. Akbaş, o dönemin dramalarında hep aynı konuların anlatıldığından şikayetçiydi. Zengin kız-fakir erkek hikayelerinden millete gına geldiğini ve seks filmlerinin bu nedenle ilgi gördüğünü belirtti. Kenan Işık itiraz etti: "Sekste de ilk insandan beri hep aynı hikaye yok mu?" Muzip Aydemir Akbaş fırsatı kaçırmadı: "Ama hiç olmazsa sekste değişik pozisyonlar var!.." Evet, dünya bir oyun sahnesi... Ve benim ödülüm her seferinde "oynamayanlara", yani "sahici olanlara" gidiyor!..