Eğer dönem dizisi ya da tarihi film çekecekseniz, çelik gibi sinire ve Eyüp Sultan sabrına ihtiyacınız var demektir. Çünkü bizim ülkemizde tarihe mazi derler, tarihçiye masalcı, koleksiyoncuya çöpçü, arşivciye deli... Hiçbir şeyi korumayı, kollamayı beceremeyiz. İşte son örnek: Haydarpaşa Garı... Büyük şehirlerde orijinal sokak, cadde, yapı, meydan neredeyse yok gibi... Alın İstanbul'u... Üzerinde türlü medeniyetin kat kat inşa edildiği bu tarih cennetindeki en büyük arkeolojik buluşu, Marmaray kazıcıları yaptı!.. (BKZ: Eminönü'ndeki tarihi liman) Dünya üzerinde Bizans'tan kalma duvar yazılarını belediye çimentosuyla kapatıp üst geçit yapan başka medeniyet (!) var mı, onu da bilmiyorum. 'Eski'yi sadece 'modası geçmiş' olarak gören, tüketim azgını bir toplumun tarihine sahip çıkmasını beklemekse, çoktan modası geçmiş bir iyimserlik herhalde... Durum böyleyken, bir dönem dizisi, filmi çekmek, çile çekmek ile eş anlamlı. Buna rağmen bizim yapımcılarımız, yönetmenlerimiz, sanat danışmanlarımız insanüstü işler ortaya koyuyorlar. Öyle Bir Geçer Zaman ki'yi, Ezel'i, Deli Saraylı'yı, Hanımın Çiftliği'ni çekme yürekliliğini gösterenleri bu nedenle iki kez kutluyorum. Zira seyircinin gözünde en kolay eleştirilecek görüntüler, en kolay bulunan hatalar dönemlerle ilgili olanlardır. Siz kostüme, aksesuvara, araştırmaya onlarca para ve emek harcarsınız ama gözünüzden kaçan ufacık bir ayrıntı bir çuval inciri berbat eder. Adamlar gidip Hollanda'da 60'lı yılları çekmişler. Klasik otomobilleri, tekneleri dizmişler. Ama 66 model Citroen'in arkasından görüntüye giriveren 2000 model otomobil, her şeyi berbat etmesin mi? Bir başka dizide bizim dayılar 1973 İstanbul'unda yan yana yürüyor. Ama fondaki apartmanın önünde bir doğalgaz kutusu kadraja girmesin mi? Gitti onca emek... Bir başkasında 50'lerin Adana'sında Teneke mahallesi görüntüleri arasında damdaki çanak antenler sayılıyor... Göz bu ya, onca detayın arasından bunları alıp seçiveriyor işte... Yok, yok, bu memlekette dönem dizisi çekmek hiç akıl kârı değil..