Bugün köşemizin, müzik sayfası niteliğine büründüğünün farkındayım ama Volkan Konak'ın son albümü Lifor'u yazmasam olmaz. Zira 'gerçek müzik' bulmak günümüzde iyice zorlaştı. Bulunca da, tavla deyimiyle 'üzerine kapı almadan' duramıyorum...
Şarkıyı sadece söylerseniz, 'şarkıcı' olursunuz. Yok eğer şarkıyı yaşıyor, yaşatıyorsanız; anonim eserleri derliyor, şiir yazıyor, beste yapıyor, ustaların şiirlerine melodi katıp onlara yeni bir soluk veriyorsanız, size 'sanatçı' derler. İşte bu nedenledir ki, Volkan Konak gerçek bir ses sanatçısıdır...
FIRTINA DERESİ GİBİ
Lifor (Lazca'da böğürtlen anlamına geliyor), tıpkı Fırtına Deresi gibi insanın içine içine akıyor. Akarken, kimi zaman azgınlaşıp köpükleniyor, kimi zaman uslanıp şırıltısıyla ruhunuza dinginlik getiriyor. Ağla Beni, Mezarımın Taşına, Ayletme Beni ve Gemi Geluyi Gemi adlı eserler, Çılgın İstanbul Projesi'ni beklemeden çoktan Karadeniz'e yeni kanallar açmış bile... Özellikle Ayletme Beni'ye bayıldım.
HATIRA TOPRAĞI
Sadece Karadeniz mi? Bakmayın adının Kuzeyin Oğlu'na çıktığına, Volkan; kuzeyden güneye, doğudan batıya memleketin dört bir yanından 'hatıra toprağı' taşıyor gönül bahçelerine. Nerdesin (Karagözlüm) ve Aşkın Beni Deleyledi ile Orta Anadolu'dan bozlak dokunuşu, Rüzgar ile Ege'den zeytin kokusu getiriyor. Hele, Bir Dost Bulamadım'a gül kokusu gibi sinmiş bir Volkan Konak yorumu var ki, aman aman... Bir de Nazım'ın ünlü şiiri Doğum'u okumuş Volkan, Cahit Berkay'ın ünlü Selvi Boylum Al Yazmalım'ının üzerine...
Bir şiir ile bir melodi bu kadar mı bütünleşir?
Yazıdaki başlığı ikinci kez kullanıyorum. İlki, TV programı Kuzeyin Oğlu ile tanıştığım güne aitti. Onu izlemek, dinlemek Volkan'da Konak'lamak gibi. Ne zaman patlayacağı, içindeki ateşi dışa vuracağı belli değil. Sarsılıyor, tedirgin oluyor ama yine de gözünüzü, kulağınızı ondan alamıyorsunuz.
