Üç kez yattığı hastaneye gittim, göremedim. Bir kez telefonda akrabalarından biriyle görüşüp hakkında kısıtlı bilgiler edinebildim.
Oysa Yalçın Menteş, bizim ailede 'dördüncü erkek kardeş' olarak bilinir. Görmeme izin vermediler, göremedim.
Pazar günü medyaya yansıyan haberlerde Yalçın Menteş'in "Kimseyi görecek halim yok" dediği ve psikolojik yardım aldığı söyleniyordu.
Alacak tabii...
İyileşmek, yeniden aramıza dönmek için her türlü yardımı alacak.
Bunda hiçbir yeis yok.
O Yalçın Menteş ki, kendini alkol musibetinden kurtarmak için onlarca alkol bağımlısına psikolojik destekte bulundu, oynadığı tek kişilik oyunla pek çok bağımlının hayatını kurtarma yolunda onlara kılavuzluk etti.
Allah şimdi ona bir başka kutsal görev verdi. Uzuv olarak eksilmenin, insani açıdan hiçbir eksikliğe dönüşmediğini; aksine hayatı daha iyi tanımak ve anlamak için altıncı duyu organı kazandırdığını yine kişisel tecrübelerinin ışığında hepimize anlatacak. Eminim oyun tekstini şimdiden beynine yazıyordur. Belki bu kez yeni oyununda sahneye hafif topallayarak çıkacak ama çok iyi biliyorum ki, ayakları yere her zamankinden daha 'sağlam' basacak.
Haydi Yalçın Ağabey biraz daha gayret. Unutma ki; sırf çok seviyor diye 80 kilometre yol katedip ta Ayvalık'tan Küçükkuyu'ya ekmek kadayıfı taşıdığın Hakim Bey de seni öyle görmek isterdi, biliyorsun.