Bazen kitaplar dolusu cümleyle anlatılamayacak bir durum ya da duyguyu tek bir fotoğraf karesi özetlemeye yeter. Fotoğrafın gücü de zaten buradadır.
Geçen hafta sonu Anadolu Ajansı'nın servis ettiği bir fotoğraf, İsrail askerlerinin Filistin halkına yaptığı zulmü de anlatıyordu;
Trump'ın tek bir imza ile dünyayı nasıl ateşe attığını da, Arafat'ın çocuk generallerinin İsrailliler için nasıl hâlâ büyük bir korku kaynağı olduğunu da... 14 yaşındaki Filistinli çocuk Fevzi El-Junidi, gözleri bağlı olarak tam 25 İsrail askeri tarafından götürülürken, başını dimdik tutarak Filistin'in ve tüm İslam âleminin bu zulme karşı sonuna kadar direneceğini müjdeliyordu adeta...
Ancak tüm kaynakları didik didik etmeme rağmen, Anadolu Ajansı adına o fotoğrafı çeken muhabirin ismini bulamadım.
Aslında buna pek şaşırmadım da. Gazetecilik hayatıma Türk Haberler Ajansı'nda başladığım için ajans muhabirlerinin nasıl 'isimsiz kahramanlar' olduğunu iyi biliyorum. En güzel haberi yapar, en çarpıcı fotoğrafı çekersiniz ama onlar genellikle gazetelere sadece ajans ismiyle servis edilir.
Ya da gazetelerin editörleri, ajans muhabirinin ismini yazmaya gerek duymazlar.
Hatta ajanstan gönderdiğim haber ya da fotoğrafın bazen o gazetede çalışan muhabirin ismiyle yayınlandığını bile görmüşlüğüm vardır.
O müthiş fotoğrafı çeken muhabirin ismini öğrenmek için Anadolu Ajansı'nı aradım, dört-beş telefon konuşması sonunda ismi öğrenebildim. Adı Wisam Hashlamoun imiş. Muhabirin deklanşöre basan o parmağını öpüyor, Anadolu Ajansı'nın Arapça Servisi'ndeki fotoğraf editörlerini de gönülden kutluyorum.