Süreyya Yalçın'ın Bodrum'da bir beach'e sezonluk 50 bin dolar ödemesiyle ilgili bir yazı yazdım. Mekan sahiplerinden çıt çıkmadı. Nasıl çıksın ki? Gerçi 'reklamın iyisi kötüsü olmaz' diye düşünmüş de olabilirler. Zaten Süreyya da kullanıldığını fark edince oraya gitmeyi bırakmış. Kendine yeni bir mekan bulmuş. Ama "Biliyor musunuz" dedi; "Hala benim oturduğum locayı boş tutuyorlarmış. Gelsin yeniden" diyorlarmış. Bu sözleri duyunca ona şunu söyledim; Şimdi Bodrum'da yeni bir şehir efsanesi doğar; "Süreyya 50 bin dolara kiraladığı locayı bıraktı, başka bir beach'e gidiyor. Böyle hovardalık olmaz. Yazık oldu paralara..." Karşılıklı gülüştük. Olmaz olmaz demeyin. Bodrum'u da, işletmecileri de bitiren bu mantık işte. Şimdi insanlar akın akın Çeşme'ye gidiyor. Bodrumlu da bence 'olmaz olmaz' demesin. Günün birinde Çeşme sahiden Bodrum'un yerini alabilir. Düşünün daha üç-beş yıl önce müdavimlerinden başka kimse gitmezdi Çeşme'ye. Bu arada duyduğuma göre, gittiği mekanlarda Süreyya Yalçın'a sürekli kabarık hesap geliyormuş. Herhalde "Nasıl olsa öder" diyorlardır. Ama süs bebeği olduğuna bakmayın. Kız akıllı. Gelen hesaba bakıp abartı görürse üzerini çiziyormuş. Kimsenin de sesi çıkmıyormuş. İkinci konu ise, Bodrum'daki kimi butik sahipleri plaja elbise servisi yaparak Süreyya'ya mal satmaya çalışıyorlarmış. Ama etiket fiyatlarını değiştirerek! Eee, kız yine akıllı! 100 TL'lik elbiseye 300-400 TL vermiyormuş. Ve bir dedikodu daha... Bir modacıya yaz boyunca düğün ve davetlerde giymek için sekiz elbise siparişi vermiş. Ama modacı günlerce ne kadara mal olacağını söylememiş. En sonunda Süreyya sıkıştırınca, "130 bin dolar" demiş. Süreyya böyle bir parayı asla ödemeyeceğini söyleyince de kaça inmiş biliyor musunuz? 8 bin dolara! Ee, daha ne diyelim!