Elimde Mahsun Kırmızıgül'ün 'Beyaz Melek', 'Güneşi Gördüm' ve 'New York'ta 5 Minare' filminin kitapları var.
Sırasıyla okuyorum.
İlk gününden itibaren onun sinemacı kimliğine inanmış bir insanım ama filmlerini izlerken "Bu adam her şeyden nasıl vazgeçti?" diye hiç düşünmemiştim.
Çünkü her şeyden önce bir müzisyen kimliği var.
Ama sinema öyle büyük bir tutkuymuş ki; bu riskleri de göze almış. "Şimdiye kadar uğraştığım her işi boş verip, yalnızca sinema filmi yapacağım sevdasıyla maddi açıdan en az 30-40 milyon dolarlık bir kayıp yaşamış durumdayım" diyor ve bunu da şöyle açıklıyor:
"BEN SEBAT ETTİM"
"Son 5 yıldır dizi filmlerde oynamıyorum, sahneye çıkmıyorum, müzik albümü de yapmıyorum. Bunlar benim 2006 yılına kadar asli uğraş alanım, ekmeğimi kazandığım gözde mesleklerimdi."
Ve Mahsun, her şeyden vazgeçip sinemacı kimliğine odaklanmış.
Hayatının son 5-6 yılı da önceki dönemlerle kıyaslanmayacak ölçüde tasarruflu yaşamakla geçmiş.
Filmlerin büyük bütçelerine bakıldığında Mahsun'un büyük riskler aldığı görülüyor.
O zor süreci de bakın nasıl anlatmış: "Çektiğim filmlerin bana uçsuz bucaksız servetler kazandırdığını ileri süren boşboğaz tiplere sinema ekonomisinin diliyle verilecek cevaplarım her zaman için vardır. Benim üç filmimi çekebilmek için girdiğim riskleri, katlandığım sıkıntıları onlar rüyalarında görseler, katiyen sabaha çıkamaz, vücutlarına inme inerdi. Ben ise inat ettim, sebat ettim..."
HER ŞEY ORTADA!
Bu arada Mahsun, kendisine burun kıvıran sinemacılara da taşlar atıyor kitabında: "Her üç filmde de devletten, Kültür Bakanlığı'nın Sinema ve Telif Hakları Genel Müdürlüğü destek fonlarından tek kuruş yardım almadığım gibi; bu filmlerin gişe başarıları üzerinden ülkemin resmi kurumlarına, yardım fonlarına aktardığım dolaylı ve dolaysız vergilerle, beni eleştiren küçük zümrelerin izlerken ayılıp bayıldığı düzinelerce yeni filmin yapımına somut katkılarda bulundum.
Herkesin yardım alabilmek için önünde sıraya girdiği o fonlar, benim gibi harcadığını geri kazanabilen cesur sinemacıların ödediği vergilerle, harçlarla, rüsumlarla, katkı paylarıyla dönmektedir; devletin bu döngüde tek kuruşluk bir dahli yoktur.
Ülke çapında toplam 8-10 bin kişinin izlediği bazı entel-dantel hikayeler de 'yapım desteği' adı altında yine benim gibi sinemacıların emeklerini kullanmaktadır." "Mahsun Kırmızıgül film yapıyor" dendiğinde konuşulanları hatırlayınca, onun bu sözlerini çok iyi anlıyorum.
Sürprizdi, herkes burun kıvırmıştı, kimse inanmamıştı ama her şey ortada!
Kitaplara gelince; filmlerin senaryoları ve çekim notları da yer alıyor.
