Sonbahar geldi.
Yenilenmek gerek...
Depoyu full'lemek gerek.
Yol uzun, günler kısa, gece karanlık, kış çetin ama sonbahar güzel.
Hava güzel, kokusu güzel, şehir güzel.
Okunacak kitaplar var, izlenecek filmler...
Hayatı yeniden okumak gerek sonbaharda.
Kestane kebabın kokusunu içine çekmek, balık pazarlarında dolaşmak, tezgahtaki yeşilliklerde gözleri renklendirmek gerek.
Sonbaharda ağaçlara bakın, renk geçişlerini görün; yeşilden kahverengine, kırmızıya, sarıya dönüşümü izleyin.

CAN YÜCEL OKU
Üzerinizde ne yapış yapış bir sıcaklık, ne de soğukta sarındığınız ağırlıklar; ikisinin arası bir yer sonbahar.
Sonbahar gelince hüzünlenenler, içine kapananlar olur.
Belki de bir hesaplaşmadır sonbahar.
Hayatın seninle buluştuğu mevsimdir. Yazın uçuculuğu geride kalmıştır. O yüzden sana seni hatırlatır.
Ağırsa hayat, temize çek kağıdı.
Öyle bak, öyle gör.
Olmadı bir Can Yücel şiiri oku. Mesela; 'Sahiplenmeyeceksin'i...
Ne demiş usta:
Çok eşyan olmayacak mesela evinde.
Paldır küldür yürüyebileceksin.
İlle de bir şeyleri sahipleneceksen, çatıların gökyüzüyle birleştiği yeri sahipleneceksin.
Gökyüzünü sahipleneceksin.
Güneşi, ayı yıldızları.
Mesela kuzey yıldızı senin olacak
"O benim" diyeceksin. (Şiirin tümünü okumanızı tavsiye ederim. Ben aradan bir bölümünü yazdım.)