Hepimiz, kendi hikayemizi anlatmayı seviyoruz. Özellikle kabul etmesi zor, pişmanlık duyduğumuz veya yaşarken zorlandığımız tecrübeleri paylaşmanın farklı bir etkisi var. Bazı insanlar, kendi hayatlarına açık ve dürüst olarak bakabiliyorlar ve gerçekten paylaşmak için anlatıyorlar. O zaman hikayenizin bir anlamı oluyor. Bazıları, 'takdir edilmek' için anlatıyor. Eğer istedikleri teyidi almazlarsa biraz hırçınlaşıyorlar...

YARAMI SARIYORUM
Beklentileri çok yüksek... Bazılarından ise hep aynı hikayeyi dinliyorum. O zaman sanki hayatlarının o döneminde sıkışıp kaldıklarını, yola devam edemediklerini hissediyorum. Bazıları, dikkat sürekli kendi üstlerinde olsun diye anlatıyor... Kendi özellerini paylaşmazlarsa, o 'özelin' de bir anlamı olmuyor onlar için. Yaşamaktan değil, yaşadıklarını anlatmaktan tatmin oluyorlar. Bazıları da sadece kendilerine anlatıyorlar. Kendi içlerinde çözümlüyorlar her şeyi... Biz yazarlar, hikayelerimizi yazıya döküyoruz. Bazılarımız daha egoist nedenlerle yazıyor. İçindeki zehiri atmak için. Bazıları iyileşmek için yazıyor. Yazdıkça insanlaştıklarını hissediyorlar. Yazarak dünya ile bağ kuruyorlar. Mesela benim yazmak için seçtiğim konular, kendi yaralarımı sarmama yardımcı oluyor. Hayatımdaki anlam eksikliği azaldıkça, kendimi daha mutlu hissediyorum.

GERÇEKTE NE MUTLU EDER?
İki yıldır mutluluğun bilmini araştırıyorum. Şanslıyım ki 'Smithsonian Institution' gibi çok saygın ve değerli bir kurumda sosyal bilimciler, evrim teorisini inceleyen bilim adamları yoga derslerime geliyor. Onlarla uzun uzun sohbet ediyorum, dünya çapında uzman Harvard psikologlarının konferanslarını, mutluluk araştırmalarını takip ediyorum. Bu süreçte mutluluk hakkında bilmediğim veya bugüne kadar fark etmediğim çok şey öğrendim:
Aslında beni neyin mutlu edecegini hayal ederken çoğu zaman ne kadar yanıldığımı fark ettim.
Kariyer-para-ilişkilersağlık- spiritüalite ve mutluluk arasındaki bağa bakışım değişmeye başladı.
Elimde olanı idare ederek mutlu olmakla, istediklerimi elde ederek mutlu olmanın arasındaki farkın abarttığım kadar büyük olmadığını anladım.
Bazen bizi mutlu edeceğini öngördüğümüz şeylerin, bizleri gerçekten arzu ettiğimiz sonuca ulaştırmayabildiğini fark ettim... Bu durumda bizi gerçekten ne mutlu edecek?

DOLU VE YARATICIYIM
İşte tam bu sebeple üçüncü kitabımı yazdım... 'Hayalden Gerçeğe Mutluluk' Remzi Kitabevi'nden 9 Aralık'ta çıkıyor. New York Times ve New Yorker gibi gazete ve dergilerde karikatürleri yayımlanan ve insanın fonksiyonsuz yönünü çok komik bir şekilde yansıtan karikatürist Randy Glasberger'den yazdığım konuları besleyen çok komik karikatürler satın aldım. Tüm bunlar ile kendi tecrübelerimin beni getirdiği yer birleşince çarpıcı, pratik ve eğlenceli bir kitap çıktı ortaya... Hayatımda kendimi en mutsuz hissettiğim zamanlar, şartlarıma dar bir perspektiften, sadece tek bir yönden baktığım zamanlardı. Şimdi ise kendimi hayatımda hissetmediğim kadar 'dolu ve yaratıcı' hissediyorum. İnsanın kendi gerçeğini fark etmesi ve kabul etmesi mutluluk yolunda çok büyük bir adım. Bu hafta kitabımın tanıtımı için İstanbul'a geliyorum. 'Bizleri gerçekten neyin mutlu edeceği' ile ilgili sohbetlerimize katılmak isterseniz, salıdan itibaren televizyon kanallarını biraz karıştırın... Görüşmek üzere...