Artık kimsede huzur ve heves bırakmayan seçim zamanı yine geldi. Zor zamanlar yaşıyoruz; politikacılara itibarımız kalmadı. Belki artık desteklediğiniz partiye bile inancınız kalmadı. Sosyal ve politik yaralarımızı sarabilecek, iyileştirebilecek, sağduyulu bir lider beklentisi; çoğumuz için bir ütopya oldu.
Açıkçası ben seçim sonuçlarından çok, bu ülkenin ruh halinden endişeliyim.
Ülke olarak stresin içine öyle bir batmışız ki, sanki dünyanın sonu gelmiş gibi herkes umutsuz.
Evet, zor zamanlar yaşıyoruz ama henüz dünyanın sonu değil.
İşte bu çok önemli bir nokta: 'Zor' ve 'son' arasındaki farkı fark edebilmek. Bunun ayrımını yapabiliyorsanız, tebrikler. O zaman seçim sonuçları yüzünden aklınızı kaybetmezsiniz.

KORKULARIMIZI BÜYÜTMEYELİM
Amerika'nın 'en güvenilir haber sunucusu' seçilen liberal komedyen Jon Stewart; iki yıl önce medyayı, politikacıları ve toplumu, makul olmaya ve aklı başında davranmaya davet eden bir miting düzenlemişti. Politik ve ideolojik farklılıklarımıza rağmen aslında yaşantımızı anlayışlı ve normal bir şekilde sürdürebileceğimize dikkati çeken bir mitingdi bu.
Ve çok etkileyici bir örnek vermişti bunu ispat etmek için.
New York'u New Jersey eyaletine bağlayan meşhur Holland Tüneli'nin Manhattan ucunu canlı kamera çekimi ile göstermişti.
Tünele yaklaşan arabalar çok şeritli yoldan tek şeride gayet sakin ve düzenli bir şekilde geçiyorlardı. Tünele girişin günlük, sıradan bir görüntüsüydü. Jon Steward bu görüntü ekrandayken şöyle diyordu: "Bu arabalarda her gün seyahat edenlerin kendileri için çok önemli, vazgeçemedikleri inançları ve ilkeleri var ve bunlar genelde diğer arabalarda seyahat edenlerin karşıtı olan inanç ve ilkeler... Yine de milyonlarca araba, bir nehrin (Hudson) altında oyulmuş bir mil uzunluğundaki ve 30 metre genişliğindeki bu tünele birer birer girmenin bir yolunu buluyorlar.
Hepsi birbirine yol vererek bunu yapıyor. Önce sen, sonra ben... Sırayla...
Sakince... 'Aman Tanrım, diğer arabanın plakasındaki Cumhuriyetçi partinin stiker'ı mı? Öbür arabadaki 'Obama stiker'ı mı?' Önemli değil. Önce sen geç, sonra ben... Sıra şimdi sende. Sonra bende... Tabii bazen bencil bir pisliğin teki yolu kesip araya girerek, öne geçmeye çalışır. Ama bu çok nadirdir ve diğer sürücüler tarafından sadece küçümsenir böyleleri...
Çünkü içgüdüsel olarak biliyoruz ki, halk olarak, karanlıktan geçip tekrar ışığı görmek için, birlikte çalışmak durumundayız.
Ve işin gerçeği hep bir karanlık olacak...
Ve bazen tünelin sonundaki ışık vâdedilmiş topraklar değildir.
Bazen (tünelin sonu) sadece New Jersey'dir."
Politikada doğru gitmeyen çok şey var...
O yüzden Jon Stewart'ın demek istediği gibi içinde bulunduğumuz karanlıkta önyargılarımızı, korkularımızı ve tepkilerimizi daha da büyütmeyelim. Sorumsuz, ayrımcı ve saldırgan davranmayalım. Çünkü uğruna aklımızı kaybettiğimiz tünelin ucundaki ışık; illa abarttığımız kadar kutsal değil, sadece New Jersey olabiliyor.