Bazen kendimizi avutmak için yalanlar söyleriz, öyleymiş gibi düşünürüz, öyle olmasını isteriz. Aslında bunu çok yapıyoruz. Aslında tek sorunu hiperaktiflik olan çocuklara 'Yaramaz çocuklar zeki olur' denmesi buna en güzel örneklerden biridir. Hazır başlamışken buradan devam edelim bari...

'Yaramaz çocuk zeki olur'
Belki olur, belki olmaz bilmem de; ey anneler, 'Ay benim oğlan çok yaramaz, zeka fışkırıyor' demeyi bırakın artık. Sonu gelmez komşu çocuğu ziyaretlerinin hepsinde de görülmüştür ki, böyle bir şey yok. Dünyada her 10 saniyede bir sırf bu yüzden bir çocuk övülüyor. Sonrası ise misafirliklerde yaşanan facialarla son buluyor.

'Zeka belirtisidir, devrik cümle kurmak'
Bunu beğendim aslında, kendime de çıkarttım pay bir yandan. Bakın nasıl belli oldu ama? Öhöm… Pardon... Nasıl bakın belli ama oldu? Zeka belirtisi olduğunu düşünmüyorum ben, yerinde ve dozunda yapıldığı sürece evet estetik, kulağa hoş gelebilir ama Usta Yoda olmayın. Seziyorum sende büyük bir aptallık. Şair deği- Hangi potada kimin oynayacağı, kalelerin birbirine eş olmaması, kantin sırası, beş dakika erken çıkmak için hocayla verilen savaşlar… Bunlar sadece ufak çatışmalar olabilir, liz, kasiyere 'Nerede maydanozlar acaba bulamadım da ben' demek zorunda değilsiniz. Shakespeare yapınca olabilir belki ama siz de eğreti duruyor…

'Lisenin en büyük savaşı'
Hangi potada kimin oynayacağı, kalelerin birbirine eş olmaması, kantin sırası, beş dakika erken çıkmak için hocayla verilen savaşlar… Bunlar sadece ufak çatışmalar olabilir, asıl savaş sayısal-sözel çatışmasıdır. Sayısal okuyan ve okumuş öğrenci 'nedense' her zaman daha akıllı kabul ediliyor insanlarımız tarafından. Mahallenin tontiş teyzesine bu durumu kabul ettirebilirsiniz sayısalcılar… Hakkınız yenmez; sen otur senelerce kimya gör, fizik gör, biyoloji gör… Tabii övün övünmesine de, kendini üstün görme bir sözelciden. Kolay mı coğrafya, tarih ezberlemek o kadar? Ah yine devrik cümle kurdum…