Belki de futbol tarihinin en büyük yeteneklerinden biri; bunda hemfikiriz. Barcelona'nın oynadığı futbolu elbette beğeniyoruz ama ekran başına çakılmamızda Messi'nin ayrı bir payı var; bunu da inkâr etmiyoruz. Çünkü... Takımını maestro gibi yönetiyor. Pele de yönetiyordu… Attığı paslar adrese teslim gidiyor. İyi ama Beckham da 60 metreye gözü kapalı pas atıyordu... Gerektiğinde tek başına maç kazanıyor. Tamam, Cristiano Ronaldo'da sazı eline aldı mı rakip falan dinlemiyor... Peki, Messi'yi diğer futbol efsanelerinden ne ayırıyor? Neden her maçı onun takımı kazansın istiyoruz, neden yere düştüğü zaman kendimiz düşmüş gibi üzülüyoruz ya da gol attığı zaman kendimiz atmış gibi? Bunun sebebi, sadece yetenekleri mi? Tabii ki değil... Futbol endüstrisi, son 15 yıl içinde, kodlarını tamamen yeniledi. 90'lı yılların sonunda kadar, bir futbol yıldızı, endüstrideki hâkimiyetini yaklaşık 10 yıl sürdürüyordu. Daha açık bir deyişle, rakiplerinin çok üstünde yeteneklere sahip olan futbolcular ancak 10 yılda bir geliyordu. Pele'nin üst düzey performansı 15 sene sürmüştü. Beckenbauer, dünyanın o güne kadar görmediği bir savunmacı profili çizerken, 13 sene boyunca mevkisinin en iyisi olmuştu. Aynı; Puskas, Di Stefano George Best ve Cruyff'un olduğu gibi. Sonra Maradona dönemi başladı ve 80'li yılların tamamında, bu sihirbazın yaptıklarını izlemeye başladık. 90'ların sonuna doğru, futbol ciddi bir endüstri olma yolundaki evrimini tamamladı. Milyarlarca doların aktığı bir sektör, bir elin parmağını geçmeyecek kadar yıldızın sırtında dönemezdi. Daha fazla yıldız, daha fazla taraftar; o da daha fazla kazanç demekti. 90'ların sonunda Beckham ve Zidane çıktı sahneye. Derken Rivaldo inanılmaz şeyler yapmaya başladı. Ronaldo, yaşadığı şanssız sakatlıklara rağmen, o güne kadar gördüğümüz en komple golcüydü. Hemen arkasından Ronaldinho sahne aldı. Ronaldinho'nun topla yaptıkları, İnternet'teki paylaşım sitelerinde milyonlarca 'hit' aldı. Yeteneklerinin, insan sınırlarını zorladığını düşünüyorduk ki Cristiano Ronaldo çıktı piyasaya. Çoğunlukla kanatlarda oynamasına rağmen, takımının en golcü oyuncusu olmayı da başarıyordu. Üstellik attığı her iki çalımdan biri, jeneriklere girecek güzellikte oluyordu. Raul, Rooney, Shevchenko, Figo, Henry, Kaka... Uzunca bir dönem onları takip edeceğimizi düşünürken, Lionel Messi çıktı sahneye. Rakip takımların teknik direktörleri bile onun hakkında, "PlayStation oyunundan fırlamış gibi." yorumunu yapıyor. Sahada yaptıkları, Maradona'yla karşılaştırılmasına sebep oluyor. Belki de futbol tarihinin en yeteneklisi. Ama emin olun, bu endüstri, taş çatlasın üçdört sene sonra, peşine takılacağımız yeni bir yıldızı mutlaka yaratacak. Bu sefer de, o yeni yıldızın yeteneklerinden bahsedeceğiz. Ama bu bile, bir gerçeğin üstünü örtemeyecek; Messi'nin gelmiş geçmiş en iyi futbolcu olacağı gerçeğinin... Peki, nedir Messi'yi, saydığımız diğer isimlerden ayıran?
Messi, sahaya çıkıp işini yapıyor. Hiçbir rakibiyle veya hakemle diyaloga girmiyor.
Messi, futbola duyduğu saygıyı rakiplerine de duyuyor. Bu yüzden, hiçbir şekilde, rakiplerini sakatlayacak müdahaleler yapmıyor.
Messi, ekonomik olarak bütün nimetler elinde, dünya peşindeyken, futbolla yatıp futbolla kalkıyor. Gece yaşantısı veya özel hayatıyla gündeme gelmiyor.
Messi, futbolun yan nimetlerinden değil, futbolun kendisinden zevk alıyor.
Messi, rakiplerini duruşu ve mimikleriyle değil, bilekleriyle rencide ediyor.
İşte bu yüzden Messi, futbolun o bildiğimiz tüm mücadeleci ruhu içinde yeni bir kavram yaratıyor; rakipleri tarafından saygı duyulan oyuncu oluyor. Sahada en aciz durumlara soktuğu rakipleri onu durdurmak zorunda olduklarında, ayaklarını değil ellerini kullanıyor; sakatlanmasın diye. Cristiano Ronaldo'ya çift dalıyorlar ama Messi'yi çekip indiriyorlar. İşte Messi'yi bugüne kadarki tüm efsanelerden ayıran nokta bu. Maalesef dünya futbolu, tüm yeteneklerine rağmen, rakiplerine "Boğazını keserim!" işareti yapan Emre Belözoğlu kafasındakileri en büyükler kategorisine sokmuyor, sokmayacak da… Çünkü futbol artık Messi'ye göre değerlendiriliyor...