Bir arkadaşım, "Valla güzel iş bulmuşsunuz. Haftada birkaç gün yazı yazın, mesainiz olmasın, kafanıza göre takılın, ay sonunda da oradan oraya haber peşinde koşturan muhabirden daha fazla kazanın. Baktığında genel yaşam standartınız da, yemeniz de, içmeniz de, giyinmeniz de o muhabirin çok üzerinde olsun" dedi.
Eminim birçoğunuz, yaptığımız işle ilgili aynı şeyi düşünüyorsunuz. Köşe yazarlarının, gazetenin mutfağında çalışanlardan daha parıltılı bir hayatı olduğu gerçek.
Ama gelin dünyada işler nasıl yürüyor bir göz atalım, aynaya sonra yeniden bakarız. Gazete veya dergi olsun hiç farketmez; gelişmiş ülkelerde muhabir, kendisine ortalamanın çok üzerinde yaşam standartı sağlayacak bir gelir elde eder. Çünkü haberin peşinde koşan ve haberi yakalayan odur.

MUTFAK ÖNEMLİDİR
Hem yaptığı işten zevk alıp hem de iyi para kazanınca, hayatı boyunca en iyi bildiği işi yapmaya devam eder. O yüzden dünyada, gazete veya dergi kadrolarında ileri yaşlarda, çok tecrübeli muhabirler görürsünüz.
Bizde durum tam tersidir. Muhabir, bırakın ortalamanın çok üzerinde olmayı; kendini zar zor idare edecek paralara çalışır. Üstelik işleri gereği bu paralarla; kendilerini besleyecek bir sosyal hayat da yaşamak durumunda kalır. O yüzden bizde normal olarak kariyer planlarının ilk sırasında; bir an önce yükselip, daha fazla para kazanmak vardır.
Hiçbir medya kuruluşu bir muhabire hayatının sonuna kadar en iyi bildiği işi yaparak geçineceği kadar para vermediği için bazıları mecburen, ona uymayacağı biline biline yönetici pozisyonuna yükseltilir. Ve çok iyi bir haberci kaybedilmiş olur...
Asıl yanlış, köşe yazarlarının hayatlarının renkli görünmesi değil; işin mutfağındaki insanların hayatlarının renksizleştirilmesidir. Bu, Türk medyasının en büyük sorunudur. İyi bir muhabir, en az yayın yönetmeni kadar kazanmadığı sürece de düzelmez.
Dünyada böyledir çünkü...