Bu ara nedendir bilinmez elime klavyeyi aldığımda tek yazmak istediğim konu ihanet mevzusu. Hani başımda öyle bir dert de yok çok şükür ama işte sağdan soldan duyduklarım, bu ara gazeteyi elime aldığımda okuduklarım vs., bilinçaltımı fena meşgul ediyor demek ki. "Başımda böyle bir dert yok" derken bundan sonra da olacağını sanmam ya... O iş, bir kadının başına bir kere gelir. Ben sıramı seneler önce savmıştım. Artık bir palavra avcısı kesildiğim için hiçbir numarayı yutmuyorum. Gerçi o zamanlar da yutmazdım da, işte insan gözüyle görmedikçe karşısındaki fırıldak ruhlu adama inanmayı yeğleyebiliyor. Aman neyse, dediğim gibi benim için o günler geride kaldı. Travması çoktan geçti ama geriye tecrübeler kaldı.

***
Efendim, bilirkişi olarak öncelikle şunu belirtmeli; iki arada bir derede kalmış insanlar genelde tercihlerini sakin limandan yana kullanıyorlar.

VARDIR BİR ARIZASI
Yani şöyle oluyor: İnsanlık hali... Gönül bir başkasına kaçmak için illa yalnız olmayı beklemiyor. Hatta kulağa her ne kadar hoş gelmese de 'İş işte, eş eşte bulunur' sözü, genelde doğru çıkıyor. Çünkü nedense, bazı insanlara, sahipli kişiler daha cazip geliyor. "Tercih edilmişse vardır bir hikmeti" diye düşünülüyor herhalde. Bu yüzden dikkat edin, ciddi bir ilişki yaşarken etrafınızda dolanan onca insan, ayrılıp yalnız kalınca bir anda puff, buhar olup uçarlar. O zaman da "Madem yalnız, vardır bir arızası" diye düşünüldüğünden büyük ihtimal.

***
Neyse işte, beraber olduğu insanı bir başkası için terk edenler, bu ayrılıkları genelde olaylı yaşarlar. Çünkü terk edilen taraf aldatıldığını öğrenince sorun çıkarır, bu da kişinin yeni ilişkisine yansır vs. İşte o toz duman ortamında kim daha az toz kaldırırsa, işin sonunda seçilen de o olur.

***
Yalnız dikkat buyurunuz, 'tercih edilen' diyorum hep. 'Kazanan' demiyorum. Sizi dımdızlak ortada bırakıp, bir anda hiç yabancılık çekmeden bir başkasının kokusunu içine sindirebilen kişi, size tekrar geri dönse ne oluuuur, dönmese ne olur?

ÖDÜMÜZ KOPUYOR
Kazanç bunun neresinde? Ama işte çoğunlukla denenmişi denemeye öyle meraklıyız ki! Ödümüz kopuyor hak edene "Canın cehenneme" deyip geleceğe tek başımıza yürümeye. Sanki dünyada erkek-kadın soyuna kıran girmiş, bir daha karşımıza hiç sevebileceğimiz, âşık olacağımız bir erkek-kadın hiç çıkmayacakmış gibi... Gerçi hepimiz aynı cinsin soyuyuz işte... Aşağı yukarı yok birbirimizden farkımız. O yüzden beklentileri çok yüksek tutmayalım. Ama gidene de bir daha kapıyı açmayalım. Biliyorum bazen çok zor ama yakışanı da budur. Gururu tamamen toprağa gömmeyelim diyorum. Bir daha o göçükten çıkamayabilir çünkü.