Erkekler eskiden de analarına bu kadar düşkün müydüler, yoksa giderek daha mı ana kuzusu oluyorlar?
Hepimizin annesi kutsal ve baş tacı ama bazı adamlar var ki; onların anaları bulunmayan cinsten taç yapraklı!
Hem kendi çevremizde, hem de şöhretler dünyasında bu tip adamları görüyoruz ve ağızlarından çıkan üç cümleden birinin "Annem geçen gün dedi ki..." ve "Annem zaten söylemişti" olduğunu duyuyoruz.

AŞKINDAN ÖLSE DE...
Ocak ayı Cosmopolitan yazımda da söz ettim, okursunuz.
Ama az önce yine böyle bir arkadaşa denk gelince, konuyu bir kez de burada çekiştirelim istedim.
Türkiye'nin en ünlü ve köklü üniversitelerinden birinde okumuş, işi gücü yerinde, sosyal hayatı pırıltılı, öyle hiç de muhallebi evladı tanımına uymayacak bir adam düşünün.
Ama bu adam kazık kadar olmasına rağmen hâlâ annesiyle beraber oturuyor ve evlenince de annesini yanından ayırmayacağını söylüyor.
"Benim anacığım herkesten, her şeyden önemli. Aşkımdan ölsem de evleneceğim kadın annemle oturmak istemezse, o işi bitiririm" diyor.
Bu tiplerden çok var.
Dedim ya; bir tek onların anası cennetlik, bizimkiler çerezlik!
Fazla anacı ve evlenince de eşini dış kapının mandalı olarak gören bu kuzucuklardan koru bizi yarabbi!
En çekilmez tiptir onlar ve hayatları boyunca da çocuk kalırlar.
Annelerinin dizinin dibinden ayrılmak istemez, karısıyla baş başa tatili falan düşünmezler.
Dışarıda kükreyen aslan ama annelerinin karşısında pısırıktırlar.
Kazık kadar adam olmalarına rağmen anne sözünden asla ve asla dışarı çıkamazlar.
Özellikle annelerinin yanında karılarını aşağılamaktan, küçümsemekten, hor görmekten acayip keyif alırlar.
Göze girmek, "Aferin oğlum" u duymak için; aynı yatağı paylaştıkları, onlara tosun gibi çocuklar veren kadınlarına hizmetçi muamelesi yapmaktan imtina etmezler.

SAÇMALIĞIN DANİSKASI
İyice sığırtmaç ruhlular şiddete başvurmaktan da çekinmezler.
Gözünün üstünde kaşın var deyip kadını mütemadiyen hırpalarlar. Ayrıca o kadınlar ağızlarıyla kuş da tutsalar; ne o kocaya, ne de ailesine yaranamazlar.
Takdir görmek onlar için bir hayaldir.
Ve benim hayretim de; o ağacımsı kişileri ısrarla yanında koca diye taşıyan kadınlaradır.
"Ayı idi, uyu idi, kocam idi" hikayesini hâlâ yaşatır o kadınlar.
Saçmalığın daniskası hayatlar!